Hellooo,

Dit is mijn derde dag in Bangkok en het is redelijk fun, maar laten we bij het begin beginnen. Allereerst heb ik een tip voor iedereen die nog gaat backpacken. Begin op tijd met inpakken of zeg tijdig iedereen gedag. Ik combineerde die dingen, wat escaleerde tot late nachtjes waarbij ik mijn roes vaak moest uitslapen en dus overdag minder tijd had voor andere dingen. Met als toppunt de avond voor vertrek, even nog wat afleveren en ophalen bij Aik en Dirk. Dacht ik redelijk op tijd (11 uur) weg te gaan bij Aik. Dan was Dirk er nog om ervoor te zorgen dat het evengoed half 1 werd. Niet zo heel laat natuurlijk, alleen wel als je je backpack nog geheel moet inpakken. Gelukkig had ik de weekendfeeling al vroeg te pakken en kon ik om 3 uur met een gerust hart en ingepakte backpack gaan slapen. Wekkertje weer om 7 uur, maar werd om half 5 al uitgerust wakker (echte weekendfeeling dus).

Op het vliegveld nog een voorkeursbehandeling gekregen omdat mijn bagage bij de zelfscan er weinig zin in had om mij te verlaten. De laatste keer kakkaradja? zetten op Nederlandse bodem kreeg ook nog een vreemde wending. Ik opende een deur met een groen vakje, zat daar een kakkende Koreaan: sori sori kak rustig verder. Vliegtuig had een klein half uur vertraging door een paar missende mensen, uiteindelijk niet eens meegekregen of ze er in zaten, maar het vliegtuig steeg na een rondleiding door heel vliegtuighol toch op. Mijn buren (Nls stel van een jaar of 55) spraken direct nadat ze naast me gingen zitten over de gevaren van het vliegen en dat ze blij waren dat ze vlakbij de vleugel zaten (waarom is me nog steeds een raadsel). Al snel werd dit overvleugeld door de mijn duitse overburen. Volgens mij waren de fasten your seatbelts lichtjes nog amper uit en het stoeltje werd gelijk in de achteruit gezet richting mij. De vrouw kroop bij de man op de stoel en ze werden redelijk intiem en door al het gewicht op 1 stoel en ze tegen het raam aanzaten kon ik al snel goed meegenieten. Opeens kreeg het Russische jongetje van een jaar of vier achter mij hier ook lucht van en het leek wel alsof hij mij wilde aansporen om mee te doen, want hij begon tegen mijn stoel aan te kicken. Na een tijdje wat van zeit, maar hij leek aan de stoel te voelen nogal vergeetachtig te zijn. Gelukkig arriveerde vlak daarna mijn eerste vliegtuigmaaltijd: pasta penne spinAzie. Redelijk leuk grapje van KLM. Voordat ik echter kon zeggen pasta penne spi-na-zie ik toch van af (zag er niet heel tastefull uit), liep mevrouw alweer weg zonder mij een vork en lepel aan te bieden (misschien alvast wennen aan het feit dat je daar ook vaker met je handen eet). Gelukkig had ik die binnen een tijdsBestek van 5 minuten toch ontvangen.

Na voet te hebben gezet op moscovitsche bodem, was het eerste wat me te binnen schoot waarom het eigenlijk geen moskoud heette, want dat was het tijdens het stukje buiten lopen zonder jas te hebben meegenomen. Overstap ging vrij prima, alleen werd ik door iemand van het vliegveld in halfbakken Engels naar een andere plek gestuurd. Daar kwam ik niet door de paspoortcontrole en werd ik weer teruggestuurd en zij was natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen bij terugkomst?. Na het lopen naar de gate hoefde ik nog maar 30 minuten te wachten totdat ik weer kon boarden, ideaal. Tijdens de flight naar bangkok zat ik naast een vrij forse Arabier, diegene die in hetzelfde schuitje hebben gezeten weten hoe dat ongeveer gaat. Zeker tijdens het slapen wat bij hem wel lukte en bij mij not.

Bij aankomst in Bangkok werd ik tijdens het ophalen van mijn bagage verblijd door een Nederlandse stem: heeee reiziger. Dit was de Haarlemse girl Ruby Top (voor sommige misschien bekend). Samen de taxi gepakt naar onze ho(s)tels en afgesproken om even een powernappie te doen van 1.5 uur om vervolgens Bangkok te gaan verkennen. Dit liep echter totaal anders aangezien ik door mijn oordoppen mijn wekker niet meer kon horen met als gevolg dat ik 13.5 uur later wakker werd. Ook niet heel vreemd met ongeveer 2 uurtjes slaap in 2 dagen. Gelukkig is er op deze reis alle tijd van de wereld en begin ik nu hopelijk uitgerust aan de rest.

De volgende ochtend begint om 7 uur met de 5-uur durende fietstocht van Co van Kessel. Deze tour is echt een aanrader. Niet de highlights van Bangkok zien, maar juist hoe de locals leven in Chinatown en een paar keer typisch Thais eten proeven. Voordat ik weg ging heb ik nog een aantal keer de vraag gekregen of ik nog ging werken in Azië. Heb toen altijd nee gezegd, maar het heeft welgeteld 1 dag mogen duren of het was alweer raak bij deze workaholic. Ik werd tijdens de tour aangewezen als last man touroperator. Dit hield in dat ik altijd als laatste moest blijven fietsen (en believe me dit is niet heel makkelijk met mensen die zelden op een fiets hebben gezeten en dan ook nog in de chaotische smalle straatjes in Bangkok). Tijdens de tour heb ik de hele tijd lopen zwaaien en wonderwel zwaaide bijna iedereen terug, vriendelijke mensen dus hier. Ik was wel blij dat ik deze tour 's ochtends geboekt had, want het werd aardig hottig deze dag: 33 graden. Elke dag geeft de weersvoorspelling regen aan, maar ik heb nog geen druppel gezien (alleen alcoholische). Nog even illegaal gezwommen bij het zwembad van Ruby en daarna weer terug naar mijn hostel.

Tijdens de wandeling naar mijn hostel nog een aantal keer onderhandeld met tuk tuk mannetjes. Deze mannetjes willen je voor 40 baht (1 eu) niet rechtstreeks naar je hostel brengen, maar wel voor 10 baht via een omweg naar de tourist info guide. Hier wordt je van alles aangesmeerd waar je totaal niet op zit te wachten. De mannetjes krijgen hiervoor weer gratis brandstof. Een taxi is dus een beter plan, deze vallen goed op doordat ze felroze zijn. De taxi's proberen je ook iedere keer een oor aan te naaien en spreken voor geen meter engels. Zelf het woord meter (altijd vragen dat die aan moet) komt niet in hun vocabulaire voor, terwijl ze dit iedere rit horen. Het onderhandelen met de taxichaufs begin ik steeds leuker te vinden ook al gaat het maar over enkele centen (backpacklife). Een ritje van 1.5 km kost hier ongeveer een euro.

Ik sliep de eerste nacht met 3 andere mensen op de kamer, maar die waren toen allemaal verdwenen. Ik zat echt 5 minuten binnen toen er 3 Canadezen de kamer instormden, behalve dat 2 daarvan direct gingen slapen onwijs leuke mensen. Daarna nog wat mensen in mijn hostel ontmoet en besloten om samen uit te gaan bij Khoa San Road. Het is echt niet normaal hoe druk het daar is en om de haverklap word je wat aangeboden waar je maar net van moet houden (denk hierbij aan de pingpongshow en vriendenbandjes met erop I <3 ladyboys). Ohjaa en gefrituurde schorpioenen. Na een aantal keer zei ik tegen die gozer: if you will eat one, i will. Daar hoefde hij geen moment over na te denken dus het was my turn. Redelijk bite, beetje crispy met een lichtelijk aangebrande taste en na lang herkauwen vond ik het geeneens zo verkeerd. Uiteindelijk de nacht afgesloten in het hostel waar onze keycards niet meer werkten op onze deur. Dus we waren (helaas) veroordeeld om nog een borreltje te doen in de living room.

Here hostel is voor de rest echt fantastisch. Er zijn douches waar menig huishouden in NL jaloers op is. Bovendien is er een glijbaan naar beneden en wat ook wel funny is, is dat je bij binnenkomst je schoenen moet uittrekken en iedereen daar op zijn blote voeten loopt. Ik blijf nu nog zeker 1 dag in Bangkok en daarna ga ik of naar Katchanaburi of pak ik de nachttrein naar Chiang Mai. Ik hou jullie op de hoogte en als het zo leuk blijft, hoeven jullie mij nog lang niet terug te verwachten!

Adiosss!