Yooooo,

De olifantendag waar ik vanaf het begin van mijn reis al zo naar uitkeek verliep dramatisch. Ik werd 's morgens wakker en had veel last van de burning man van de dag ervoor. Met pijn in mijn hart de beslissing gemaakt dat het me toch verstandiger leek om niet te gaan, aangezien je ook gaat badderen in de zon met die beesten etc. Ik denk dat dit mijn eerste echt grote tegenslag is in bijna 3 weken, maar ik heb nog genoeg tijd om een keer een olifantendag te houden.

'S avonds verdriet weggegeten bij Chez Marco, waar volgens een vriend (red. Nick bleekoe) de lekkerste biefstuk te verkrijgen valt die hij ooit heeft gegeten. Het was lastig om iemand te vinden die hier mee naartoe wilde, omdat het voor Thaise begrippen vrij prijzig was. Uiteindelijk Ruby bereidt gevonden om te vieren dat onze wegen na vanavond eindelijk gaan scheiden. Dan over op het eten, wat begon met een reusachtig bord carpaccio, wat echt heel goed het mouthie inging. Gevolgd door de biefstuk Howie style, ik kan wel zeggen dat dit zeker in de beste biefstukken voor komt die ik gehad heb en qua malsheid wel de beste was. Sowieso was de manier waarop het geserveerd werd op je bord al een genot om naar te kijken. Met het eerste rode wijntje van de vakantie daarbijopgeteld was het het geld zeker waard. Toetje toe, waar de creme brûlee ook echt meer dan goed was. Nog een pilsje toe gedaan met Ruby en Rick in hun hostel, waar een tattooeerder met zijn spullen overnachtte. Die ging om 1 uur 's nachts nog even een tattoo zetten bij iemand, midden in het hostel, wel geinig om te zien.

De volgende dag weer weinig uitgevoerd om mijn verbrande huid zo snel mogelijk te laten herstellen. 'S avonds werd mijn hostel nog meer overspoelt door Portugezen dan dat het al was. Van de 18 bedden was er 1 Fransman over die er al 4 weken zit, 16 Portugezen die elkaar allemaal kennen and me. Aangezien ik door meerdere mensen in Thailand al ben geroemd om mijn rondleidingen en dagtripjes en de Portugezen geïnteresseerd waren in het nachtleven van Chiang Mai. Besloot ik mijn eerste ingeplande alcoholvrijeavond toch maar op te zeggen op aandringen van hun en te fungeren als guide. Omdat ze elke kroeg wilden zien werd dit zoals gebruikelijk weer een latertje, maar gezellig was het wel.

'S ochtends om half 10 naar het vliegveld om te vliegen naar Suratthani. Prima vlucht gehad en voor het eerst kunnen slapen in een vliegveld. Nadat ik was geland gevraagd bij het vliegveld of ze een transfer en ferryticket konden regelen en binnen 15 minuten zat ik in een bus richting de haven. Na een 2 uur durende rit de boot op. Dit duurde niet ferry long, binnen 1.5 uur was ik al gearriveerd op Koh Samui. Het kwam hier met bakken uit de lucht en straten waren ondergelopen. Gelukkig in de bus hiernaartoe al een minivan ticket kunnen fixen, zodat we niet de regen in hoefden. Ik praat nu in de we vorm, omdat ik, voor de verandering, weer 3 portugezen tegen het lijf was gelopen. We hadden allemaal nog geen hostel geregeld, dus op de bonnefooi lieten we ons afzetten bij een hostel hopende dat hier plek voor ons was. Luckily waren er nog precies 4 bedden.

Nu moesten we nog een avondactiviteit verzinnen en al snel grepen we weer naar de fles met dit beroerde weer, wat moet je anders? Mooi avondje en ik had in gedachte om 's morgens naar het immigration centre van Koh Samui te gaan om mijn visa te verlengen. Dit werd echter 's middags aangezien ik vrij laat wakker werd. Visa verlengen ging prima en ik was na 2 uur weer terug in mijn hostel. Gelukkig nog de laatste boot om half 7 naar Koh Phanggan kunnen boeken, dus alles wat ik die dag wilde fixen was evengoed gelukt.

Toen ik op de boot stapte was er 1 scooter die ook meegevoerd moest worden. Deze werd overdreven goed vastgebonden met touwen. Dit had ik dus even helemaal mis, de zee was door de storm van de dag ervoor best wel ruig en dit kon je zelfs op het bovenste dek goed merken. Droog de overkant halen was zelfs vanaf die hoogte niet mogelijk. Wanneer mensen een poging wilde wagen om een drankje te halen kregen ze alle hoeken van de boot te zien. Later werd ook besloten dat mensen niet meer mochten lopen over de boot of alleen onder begeleiding van de bemanning, want die hadden als enige niet zoveel moeite met het lopen over de boot.

Bij aankomst op Echo hostel had ik gelijk door dat ik hier wel op mijn plek was. Eigen strand, eigen bar, slecht weer en leuke mensen. Diezelfde avond vertelde iemand die in Thailand woonde over Guys bar, een onbekende plek waar weinig mensen vanaf weten, maar je schijnt er heel goed te kunnen feesten. Die woorden konden mij wel bekoren. Wat bekenden, die ook wel van een fissa houden, opgetrommeld and around midnight we were good to go.

Om op het feest te komen diende je een houten boot te pakken die bijna van ellende uit elkaar viel. De rit zelf was het geld al meer dan waard. We werden gedropt op een stukje eiland waar het donker en verlaten oogde. Supervette setting en als je goed luisterde kon je de technomuziek al horen. Het was dus gewoon de muziek volgen. Om van de boot af te komen diende je een stuk door de zee te gaan. Ik wilde dus mijn dichte schoenen uit trekken om met droge schoenen het vaste land te bereiken, maar voordat ik dit kon doen werd ik van de boot afgeduwd met nat soik als gevolg.

Eenmaal aangekomen op de partyplace was de sfeer geweldig. Natte schoenen uit en feesten tot de zon op kwam was het debet. De redbull hier is echt ontiegelijk zoet, maar zorgt er wel voor dat je energie krijgt om de hele tijd door te feesten. Rond 10 uur 's ochtends vond ik het wel mooi weest, dus met een vijftal mensen naar de boot toe gelopen. Alleen wilde de boot pas gaan als we 6 man hadden, op dit moment weet ik zeker dat ik mijn natte schoenen nog in mijn handen had, het volgende moment dat ik aan mijn schoenen dacht, waren ze als sneeuw voor de zon verdwenen. Met de gedachte dat ik er vast iemand blij mee heb gemaakt en het minder baggage is om mee te nemen zie ik het positieve er maar van in.

Nog steeds druk op zoek naar het zesde persoon voor in de boot, kwam ik een groep Israelieten tegen die in de laadbak van een auto zaten. Gevraagd of ze naar "huis" wilden en dat wilden ze gelukkig. Alleen wilden ze niet met de boot, maar in die laadbak van de auto. Ik wist dat dit een heftig ritje ging worden over onverharde wegen en flinke beklimmingen, maar de israelieten me geen keus. De vier andere mensen gehaald en het werd erg knus in de laadbak, waardoor we wel goed vast zaten. Op bepaalde momenten was het zo steil dat de auto even wachtte en dan vervolgens zo veel mogelijk gas gaf om dan net aan het topje van de heuvel te kunnen bereiken voordat we een rollback zouden hebben. Het eiland Koh Phangan, waar ik nu ben, staat bekend om de Full Moon Party. Deze vind op het moment van schrijven over 1 dag plaats. Vanavond een andere pre party, namelijk de jungle party. Ik had dit al aangestipt als een feestweekje, maar ik kan bijna niet anders zeggen dan dat ik al 3 weken aan het feesten ben. Als het nu iets minder gezellig zou zijn, zou ik mezelf misschien iets beter in bedwang kunnen houden. We gaan het allemaal meemaken.

Seeee ya!