Yoooo,

Ik ben nog steeds op het feesteiland Koh Phangan en de eerstvolgende ochtend (lees middag) begon met het gebruikelijke: slecht weer en veel drank. Weer met een mooi groepie afgesproken om naar de Jungle Party te gaan en wonder boven wonder waren de weergoden ons weer goed gezind. Het was tot zolang ik bleef echt prima weer. Zelfs de eerste zonnestralen kunnen meepikken. Op het feest duurde het maximaal een uur voordat ik weer iedereen kwijt was, maar ondertussen calculeer ik dat wel in. Supergezellige fissa.

Bij aankomst in mijn hostel moest ik even bijkomen van de heftige rit terug. Totdat mijn oog viel op wat komisch. Een Engelse meid probeerde haar stapelbed op te komen, maar dat lukte haar niet. Na enige tijd observeren, want ik moest de klim zelf ook nog maken, viel mij op wat er mis ging. Ze probeerde zonder het trappetje te gebruiken het bed op te komen. (Trap)petje af als dat je lukt in die status. Ik had wel door dat ze ladderzat was, dus dat was misschien de hoofdreden. Ik ging even stralen (hier kom ik zo op terug) en ik had bedacht als ze er dan nog niet opzit help ik haar een handje, galant als ik ben. Gelukkig had ze de top al bereikt.

De volgende dag, was de dag, de dag van de full moon party. Sommige mensen in het hostel gingen nu pas voor het eerst uit en hadden de dagen ervoor hun krachten gespaard. Het eerste wat ik deed was op zoek naar mijn slippers, want toen ik naar de 7/11 wilde gaan, stonden ze niet meer op hun plek. Terug in mijn dorm hadden mijn kamergenoten ook geen idee waar ze konden zijn. Dit zou betekenen dat ik voor de tweede dag op rij mijn schoenen ben verloren. Een van mijn kamergenoten vertelde dat er bij de reviews stond dat er regelmatig slippers verdwenen (lees gestolen), dit verklaard al een hoop. Na een laatste ultieme zoekactie met een aantal kamergenoten werden mijn slippers gevonden in een kast waar wasmachinespullen stonden. Het is me nog steeds een groot raadsel hoe ze daar terecht zijn gekomen.

De buckets in ons hostel gingen die avond voor happy hour prijzen de deur uit en waar het normaal gebruikelijk is om buckets te delen met anderen werden ze nu solo opgedronken. Weer iets wat ik van me bucketlist kan afvinken. De full moon party staat mede bekend door zijn kleurrijke neontaferelen door zowel kleding als schilderingen op je lichaam. Een meisje vertelde me dat ze dat wel vaker had gedaan, dus ik vertrouwde mij haar hoofd toe. Ze had een kleurrijke bril op mijn hoofd getekend en deze stond mij alles behalve briljant. Na wel menig positief compliment te hebben ontvangen omdat ze het vooral grappig vonden staan. Koos ik er toch maar voor om aan een professionele kunstenares van het hostel te vragen of ze er nog iets van kon maken. Na me eerst te hebben uitgelachen, ging ze het daarna toch proberen en ik moet zeggen dat heeft ze met verve gedaan. Op naar de full moon party!

Ons groepje werd bij de chaotische taxi's al uiteengescheurd en op de fissa was ik dit keer iedereen binnen 15 minuten kwijt. De lonestepperry is nu echt wel geboren. Dat veranderde niks aan de full moon party zelf, dat was gewoon feesten, mooi weer en stralen in de zee. Het woord stralen is al echt geïntegreerd in diverse delen in Thailand, voor de buitenlanders is het zelfs nog leuker: I am going to shine. Na met mensen uit alle uithoeken van de wereld op pad te zijn geweest zoals Arabieren, Brazilianen, Canadezen en Indiers. Vond ik het na een flinke plensbui, gemixt met zonnestralen, op mijn hoofd wel welletjes om te gaan. Tot overmaat van ramp waren mijn slippers dit keer wel verdwenen. Tijdens het feest al van verscheidene mesen gehoord dat er een vrouw rond liep met een plastic zak, slippers te verzamelen. Aangezien iedereen waarmee ik weg ging zijn slippers kwijt was besloten we om gewoon maar de taxi naar onze verschillende hostels te pakken.

The day after voelde ik me vrij naakt, ik had geen schoenen en slippers meer en al mijn geld was tot overmaat van ramp ook nog op. Op mijn blote voeten dus op pad gegaan voor eerst een ATM anders kon ik geen slippers kopen, daarna een setje slippers gekocht en vervolgens achterop gesprongen bij een brommer om terug te keren naar het epicentrum van de full moon party om mijn slippers te zoeken. Tijdens deze rit voor het eerst makaken gezien, die me gewoon vanaf de weg zaten aan te gapen. Op het strand waren nog diverse slippers te verkrijgen, maar mijne lagen er niet tussen. Gelukkig had ik die rit niet voor niks gemaakt, want Rick en de 3 Portugezen waren daar ook te vinden, dus daar even happie en drankie mee gedaan.

Bij aankomst in mijn hostel was er nog 1 iemand wakker die mij aldoor al: Perry the crazy drinking dutch guy who like sunrises noemde. Zij gaf me toen een paar zakjes ORS aangezien ze dacht dat ik die beter kon gebruiken dan haar, ik weet niet of ik dat als compliment moet opvatten, maar het is wel pittig van haar.

Die dag erna ging vervolgens iedereen weg en bleven er van de 12 bezette bedden 1 over en dat was ik. Lekker dagje uitrusten (was heeeeeel lang geleden) en dingetjes uitstippelen. Niet extreem lang geslapen, omdat ik totaal in een ander ritme zit en er evengoed nog wel een 30tal (voornamelijk engelsen) in het hostel waren die nog wel een feestje zagen zitten.

Dag erna zou ik om 1 uur de boot naar Koh Tao pakken, het snorkel- en duikeiland van Thailand en misschien wel van heel Azië. De eigenaar van het hostel adviseerde mij echter een dag later te gaan, omdat alle boten al waren gecanceld die dag en alleen deze nog ging vanwege het slechte weer. De eigenaar vertelde dat hij de zee dit jaar nog niet zo ruig had gezien en het eerste wat bij mij te binnen schoot was: het jaar is bijna ten einde. Nog een dag op Phangan blijven zag ik echter niet zitten en het toen ik vroeg of het veilig was, was dat het wel gewoon.

Eenmaal in de boot snapte ik waarom het werd afgeraden, zeker 5% van de mensen heeft een zakje gevuld of heeft achteraan op de boot de zee voorzien van nieuwe vloeistof (met vaste deeltjes). Ik had een reispil genomen en ik val van die dingen echt aldoor in slaap en zo geschiedde dit keer weer, oortjes in en lekker wegvallen. Wat ik alleen niet wist is dat deze boot naar 2 bestemmingen ging. De eerste stop was Koh Tao, daarna ging hij nog verder. Gelukkig was mijn buurvrouw zo attent om mij wakker te maken. Ik dacht hoe weet zij dat? Maar je krijgt vantevoren een sticker die je op je shirt kan plakken. Nu dienen de stickers niet voor dit soort praktijken, maar het kwam me verdomd goed uit. Gezellig als een van de laatste de boot uit, samen met de mensen die niet meer op eigen kracht de boot konden verlaten.

Eenmaal op Koh Tao scheen gelijk de zon op mijn pannetje, terwijl ik heel slecht weer verwachtte en ook alles voor niets in mijn regenhoezen had gestopt. De rit naar het hostel deed echter anders vermoeden, ik moest tot mijn knieën in het water om mijn hostel te bereiken (gelukkig had ik geen dichte schoenen meer) en straten stonden echt nog vol onder water. Er was zelfs iemand zo grappig om vlak langs mij te rijden met volle snelheid en zo werd ik zeiknat. Normaliter zou ik dit ook funny vinden, dus ik kon het wel waarderen. Ik heb met mezelf afgesproken om hier vooral te detoxen, want voor het duiken dien je nuchter te zijn en behalve dat zal het minder drinken ook een beter zijn voor de portomonnee

Adiossss