Na een lange radiostilte heb ik eindelijk weer een klein beetje bereik en een telefoon. Het laatste berichtje dateert vanaf Koh Tao en in de tussentijd ben ik alweer 2 landen en heel wat plaatsjes verder. Na diep nadenken over wat ik 3 weken terug had gedaan, kwam ik erachter dat mijn Ik had in Koh Tao nog een dagje gedetoxt, waardoor ik eigenlijk de moeheid toeliet en me dus niet helemaal lekker voelde. Wel even naar de Nederlandse duikschool Impian divers geweest om mijn plekje voor morgen in de duik IDD-cursus te garanderen. Wel een prijzig grapje, maar als het goed is is het elke cent waard.

Eerste dag werd ik opgehaald met een scootertje, aangezien ik mijn hostel ergens anders al had geboekt en overnachtingen eigenlijk bij de cursus zaten inbegrepen. Gelukkig krijg ik daardoor wel een korting voor de cursus. Eerst even spullen aanmeten en vervolgens de schoolbanken weer in. Dit ging me erg goed af, leergierig als ik ben (zal ik dan toch me master gaan doen??). Je wilt ook wel goed opletten, want als je straks op 15 meter diepte niet weet wat je moet doen is nu niet bepaald prettig. Je kan tenslotte alleen maar communiceren met gebaren onder water.

Na de eerste les gingen we 's middags gelijk de zee in op 3 meter diepte skills oefenen. Bij een skill was het de bedoeling om je duikbril af te doen, vervolgens een rondje te zwemmen en dan je duikbril te klaren van het water wat erin zit. Het was mijn beurt om dit te doen dus hup duikbril af, zwem een rondje en wil me duikbril weer opzetten. Totdat ik opeens denk: hé, mijn duikbril is verdwenen. Zie ik daarna mijn instructeur zwaaien met mijn duikbril. Die had ik dus even vergeten vast te houden tijdens het af doen. Voor de rest gingen de skills perfecto. Tijdens het terugzwemmen naar de boot vroeg in de instructeur nog hoeveel bar er in de fles zat. Ik had van de 200 bar nog 50 over en normaal is het dan tijd om omhoog te gaan, maar onze instructeur besloot dat het nog wel leuk was om even dieper te gaan met het terugzwemmen. Zonder dat ik het eigenlijk door had zaten we op 10 meter diepte. De instructeur was vooral gefocust op een persoon die het nog wel eng vond op die diepte en 3 andere (waaronder ik), zweefden er als een soort jojo's omheen, omdat blijven zweven op een punt eigenlijk de kunst is van het duiken en die beheersen wij, bleek maar weer, nog lang niet. Ik kwam in de gevarenzone boven met 20 bar, maar dat deerde me niet want het was Barmooi.

Dag nog even nabesproken en met huiswerk naar huis gestuurd worden, wie heb het op vakantie. Daar heb ik er dus nog even 2 op gedronken, omdat het een primeurtje was. Vroeg het nessie in en fit voor the next day, die begon om 6.45. Eerst huiswerk bespreken en vervolgens nieuwe theorie om 's middags weer een duik te maken. Weer what-if skills geoefend, maar dit keer op 8 meter diepte, dus als iets niet lukt ben je toch genoodzaakt om dit onder water op te lossen. Deze dag was ik eigenlijk al mijn angsten al kwijt dus alles verliep vlekkeloos. Weer met huiswerk mee naar huis en met al dat stikstof in je lichaam kan je vaak goed tukken, ware het niet dat die avond ook de pubcrawl op het programma stond, waar ik de vorige keer memorabele dingen heb beleefd. Toch verstandig gedaan en dit geskipt, alleen hadden mijn hostelgenoten een ander idee en had ik daardoor een slecht nachtje. Zeker omdat het merendeel luidruchtige Engelsen was. De laatste dag duiken moest alleen nog wel even gecompleteerd worden voor mijn duikbrevet.

We begonnen de ochtend om 7 uur met een fundive in Chumpon, hier is zoveel plankton dat het zicht onder water heel slecht is, maar daardoor worden er wel met enige regelmaat walvishaaien gespot. Helaas hadden we pech en hebben we geen walvishaai gezien. Tijdens de duik had ik nogal moeite met het klaren van me linkeroor, dus moest ik dit echt om elke 50 cm doen en we gingen tot 19 meter diep. Op het einde van de duik leek het alsof de rest van de groep nog even dieper ging, alleen had ik veel last van mijn oren dus bleef voor mijn gevoel op dezelfde hoogte. De duikinstructeur kwam naar me toe en trok me naar beneden, hierdoor kwam er nog meer druk op mijn oren en het leek alsof ze bijna uit elkaar knalden. Dit gebaarde ik naar hem en hij gebaarde naar mij om op me meter te kijken. Ik was zonder dat ik het wist even 3 meter omhoog geschoten. Vandaar dat ik en last kreeg en het klaren van mijn oren niet meer lukte. Gelukkig geen paniek en aangezien het toch bijna tijd was om omhoog te gaan, gingen we rustig omhoog.

Gelijk door naar de volgende duikspot, omdat we nog een duik op diepte moesten doen om nog een paar skills te doen en als er tijd over was konden we er nog een fundive achteraan plakken. Als eerste moesten we een CESA uitvoeren. Hiermee moet je met een grote ademteug vanaf 6 meter diepte omhoog zwemmen, het lastige hieraan is dat je dit zo snel mogelijk wilt doen, maar je moet tijdens het omhoog zwemmen rustig uitademen en onder de kleinste belletjes blijven anders kan het gevaarlijk zijn doordat het drukniveau zo snel veranderd. Ging me gelukkig in een keer goed af en dat leverde me al een gratis bierie op. Bij deze duik geen last meer van me oren en dit was de mooiste duik die we hadden gehad.

Laatste theorie gehad en op naar het examen. Hierbij diende je van de 66 multiple-choice vragen er 53 goed te hebben. Voordat de uitslag bekend was nam ik al een voorschot op mijn diploma met een goudgele, want die had ik aardig gemist en ik was er vrij zeker van dat die toets aardig on fire had gezet. Deze goudgele bleek meer dan terecht, want ik sloeg cumlaude met welgeteld 1 foutje. Het was eigenlijk het plan om die avond direct de nachtboot te pakken om naar National park Khao Sok te gaan om met Bassa en Jeffa te meeten en dan 's ochtends gelijk te beginnen met een 2-daagse jungle tour. Alleen wilden de groep met geslaagden graag ons behaalde duikbrevet vieren, dus dat was ook heel aanlokkelijk. Na overleg met Bassa bleek dat hun het niet gingen halen om op tijd in Khao Sok te zijn, dit maakte de keuze om het diploma te celebraten een stukje easier. Na een aantal dagen weinig tot geen drank gezien te hebben, een vrij intensieve duikcursus achter de rug te hebben en met nog reststikstof in je bloed, begint die drank aardig snel invloed te hebben op je functioneren. Het was in ieder geval een mooi avondje, die nog meer inDruk had achtergelaten als ik daar al niet 3 dagen mee te maken had gehad.

'S ochtends om 11 uur werd ik gewekt door het hostel, omdat ik uit moest checken. Snel even douchen en de boot naar Khao Sok fixen. Hier kwam ik echter bedrogen mee uit, op alle eilanden tot nu toe ging er iedere 1.5 tot 2 uur wel een boot naar verschillende plaatsen. Vanaf Koh Tao gingen er helaas maar 4 boten per dag naar het vaste land, opzich no prob, ware het niet dat deze boten om respectievelijk 6.30, 8.00, 10.30 en 21.00 vertrokken. Ik was dus veroordeeld tot de nachtboot (vloog weer voorbij doordat ik van de 9 uur 8 uur had geslapen), alleen die kwam een uur te laat aan om mee te doen aan de jungletour in Khao Sok. Met pijn in mijn hart heb ik die tour gemist en ben ik gelijk door naar Krabi gegaan.

Hier hadden Bas en Jeffrey al een hostel geboekt genaamd: slumber party hostel. Ik dacht laat ik daar gewoon een nachtje bijboeken, want dan hoef ik die dag erna niet weer met al mijn spullen te slepen. Dat ik daar een dag extra heb geboekt heb ik geweten (of weet ik juist niet meer). Kwam al snel een gekke Duitser tegen en we schreven ons gelijk in voor het beerpongtoernooi, wat die avond in het hostel werd gehouden. Voor de aanvang van het toernooi werd er nog een uur gratis vodka uitgedeeld, wat de sfeer nog meer te goede kwam. Alleen de beerpongprestaties niet, want we vlogen er in de eerste ronde al uit. De laatste ronde drank was echter nog niet in zicht. De buckets werden weer achter de bar vandaan getoverd en er werd een spel bedacht, waarbij er vier knijpers in het spel waren. Deze moest je dan bij iemand aan zijn kleren bevestigen en vervolgens van vijf tot nul aftellen, wist diegene de knijper niet op tijd van zichzelf af te halen moest je je hele drankje opdrinken, of in mijn geval mijn net nieuw bestelde bucket. De mensen met buckets waren ook wel de meest favoriete personen en het gebeurde mezelf zelfs nog een x met een bucket, de rest van de avond is geschiedenis.

De volgende dag mooi met Bobka (de duitser) naar het strand. Heel chill onze kater uitgezeten. In de namiddag begon het alleen puur te regenen, maar wij lieten ons niet kennen en bleven lekker in de zee dobberen en hadden onze spullen onder een boom neergelegd. Hij was iets eerder naar de kant en toen ik eruit kwam, het werd toen echt slecht weer en zelfs de boom begon pittig door te lekken, was Bobka verdwenen. Ik gewacht, want al zijn (kostbare) spullen lagen er ook nog. Kwam hij na een uur aangerend met een man die samen met 2 straathonden (een met 3 poten) elke dag een rondje over het strand ging rennen. Het strand was groot, maar niet zo biggie dat het een uur zou duren. Dus ik vroeg wat hij nog meer had gedaan: krabben vangen met de locals, mooie man. Daarna zijn we naar huis gelopen totdat opeens heel Krabi in duister gehuld was, want de stroom was uitgevallen.

Aangekomen bij het hostel kon ik niet douchen en de barman vertelde dat ik hem moest helpen. Zeker als de barman hulp nodig heeft, ben ik altijd heel behulpzaam. De koelkast was namelijk ook uitgevallen, dus de koelkast moest snel leeggedronken worden. Na 2 uur deed de stroom het weer, dus tijd voor een showertje. Toen ik terug kwam in mijn kamer stonden er twee verrassingen in mijn kamer genaamd: bassa en jeffa. Dit moest logischerwijs gevierd worden. Gelukkig was er een pubcrawl om dit mogelijk maken en als klap op de vuurpijl begon deze ook nog eens in ons hostel. Avondje voor in de boeken, kan nog weleens een bestseller novelle uitbrengen na deze vakantie.

The next day op pad met team Phonelab en 2 Amerikanen, die hun al hadden ontmoet in Khao Sok. We gingen met een bootje naar Railey Beach en hebben daar even gechilld voordat we besloten om naar het viewpoint en de lagune te gaan. We hadden al gehoord dat het viewpoint het meest lastige was om te bereiken. Het begon allebei op hetzelfde punt en bij het zien van de eerste beklimming besloot ik mijn slippers uit te doen, want het was heel muddy geworden door de vele regenval. Na een tijd klimmen en wat glijers zag ik mensen ook naar me kijken van wat mud dy nu zonder schoenen op die beklimming. Bassa ging ook niet helemaal lekker op zijn pats (zin om hem ook weer te zien over 2 weken) en de andere 3 hadden prima schoeisel hiervoor. Nadat we een aantal keer verkeerd zijn gelopen kwamen we bij een viewpoint, waarvan we op het punt kwamen van: is dit het nu? Het bleek dus echt waar te zijn, dus een klein tegenvallertje na zo'n klim. We besloten de lagune ook nog te bezoeken aangezien dit makkelijker scheen te zijn en onder het mom van we zijn er nu toch. Na verloop van tijd begon ik mezelf af te vragen of dit nu echt easier was, want we waren al een tijd aan het klimmen en vooral afdalen en ik moest bijna alles op mijn, toen al bruin geworden, zwembroek glijden, want anders zou ik vanzelf vallen en gaan glijden. Na een pittige tocht kwamen we aan bij een prachtige lagune, waar we uiteindelijk zelfs met zijn vijven overbleven. Heerlijk genoten hier en het was het allemaal waard, alleen na de terugreis kwam ik wel met allemaal sneetjes in mijn voet terug. Gelukkig had ik nog weinig wonden op mijn voeten gecreëerd dus waren deze meer dan welkom.

Die avond was er weer een beerpongtoernooi en het eindstation was weer round one, maar hiervoor mag ik ook credits aan mijn engelstalige teamgenoot geven, want die kreeg het voor elkaar de balletjes zelfs naast de tafel te gooien. Deze avond verliep, tot de laatste loodjes volgde, weer geweldig. Alleen toen ik mijn broekzak checkte was mijn telefoon gestolen (nogmaals excuses voor je telefoon maik). Natuurlijk superkut en vooral omdat ik nu al mijn foto's kwijt ben. Gelukkig heb ik bijna al mijn momenten met andere mensen beleefd, dus ga ik als ik terug ben deze foto's even vragen. Ik ben nu alleen wel genoodzaakt om langer te blijven om toch nog met een vol fotoalbum terug te komen. Gelukkig had ik bas nog wel om een aantal dingen te regelen en mensen op de hoogte te stellen van het verlies. Bassa had thuis ook nog wel een extra mobiel liggen, dus gefixt dat mijn filipino vrienden deze mee zouden nemen. Ik zat daardoor nog wel 2 weken zonder telefoon en dat is echt back to basic, want je moet alles vragen. Je weet namelijk niet eens hoe laat het is of wat de route ergens naartoe is.

Die volgende dag nog lekker op het strand gelegen en 's avonds een grote warmenhuizer reünie gehouden onder het genot van AZ - Ajax. Onder meer Nick Bleeker en Vincent Molthoff schoven even aan. Daarna aangesloten bij de pubcrawl en een mooi avondje gehad.

De volgende dag vertrokken we met de ferry naar Koh Phi Phi, mijn voorkeur ging eigenlijk uit naar Koh Lanta, maar omdat het zo mooi was met Bas en Jef besloot ik daar ook heen te gaan. Koh Phi Phi is wel puur een feesteiland, vandaar dat dit niet mijn voorkeur had. We hadden samen met Nick (no bleekoe), die we hadden ontmoet op Krabi een prima private room (film hostel) geboekt. Zodat we aldoor heerlijk konden tukken en fit waren voor het feesten.

Nadat we aankwamen zijn we eerst voor een oliemassage gegaan om de spieren om te warmen voor de heftige dagen die komen gaan, heerlijk. De eerste avond zijn we daarom direct voor goud gegaan, heb nog een hoop gratis shots verdiend met limbodancing. Totdat ik de volgende ronde niet meer haalde en ter aarde stortte met schaafwonden, op je raad het wel, mijn tenen tot gevolg. Dit had vooral te maken met mijn status die per keer limbodansen verslechterde door de gratis shots. Het is ook geen spel voor pientere mensen, anders had het wel slimbodansen geheten.

Die dag erna was er een poolparty, dus we moesten op tijd beginnen. Om 11 uur begonnen we al met drankspelletjes en jeffrey was hierin de meest gelukkige, want die lag er om 1 uur al af, nog voordat de poolparty moest beginnen. Uiteindelijk hadden we allemaal iets meer van de poolparty verwacht, maar was leuk om mee te maken. Avond-nachtprogramma was, zoals gebruikelijk hier, ook gevuld met drank. We zijn hier nog naar de reggaebar geweest, hier zijn muay thai gevechten die er vrij spectaculair uitzien. In de bar is ook de mogelijkheid om zelf de ring in te stappen en tegen een andere bezoeker te vechten, je krijgt na afloop dan een medaille en een bucket met drank. Opeens stapte er een engelse kickbokser de ring in en vervolgens ging een mega gespierde rus ook de ring in. Dit leverde mooie beelden op. De rus had totaal geen dekking, maar had ook totaal geen Rust nodig. Hij was zo opgefokt dat hij die engelse helemaal de vernieling in sloeg. Toen de scheids hem wilde stoppen, sloegen de stoppen bij hem door en sloeg hij gewoon door. De engelse was nog niet KO maar stapte zelf de ring uit, onder luid boe-geroep, omdat de rus de regeltjes nog niet helemaal snapte.

De volgende dag gekozen voor een rustig stranddagje. Samen met Bassa naar monkey beach gekajakt. Op dit eiland lopen de apen gewoon op het strand en die zijn dus totaal niet bang voor mensen. Daarna nog naar het viewpoint gelopen om te kunnen genieten van de zonsondergang. In de avond gekozen om rustig een pilsje te doen bij the Only bar en niet te gaan feesten. Waren met een groepje van 7 en we zaten mooi, totdat we op de menukaart een shroomshake zagen staan. Dit is een licht hallucinerend drankje, wat erg populair is in Thailand. We hadden het allemaal nog niet gedaan, dus let's go for it. We had a very very good laugh that night.

De volgende ochtend lukte het, na een aantal dagen proberen met mijn creditcard, eindelijk om mijn vlucht naar de filipijnen te boeken. Het deed doordat het zolang niet lukte wel fil(i) pijn in mijn portemonnee om het nog maar niet over de vlucht zelf te hebben. Ik wilde ook graag met Mats, Aik en Jelle kerst vieren, dus daar moet je wat voor over hebben. Bas en Jeffrey gingen die dag naar Koh Lanta en ik besloot om nog 2 dagen in Koh Phi Phi te blijven samen met Nick, alvorens de oversteek naar de Filipinos te wagen.

Overdag eerst met Nick naar de kapper geweest en dit was echt een ervaring opzich. We hadden eerst goed gescout naar welke kapper ons de beste leek en daarna mocht ik eerst gaan zitten van Nick, zo bescheiden van hem. Eerst werd ik in een stoel gedropt waar ze mijn haar met wel 5 verschillende shampoos hebben gewassen inclusief hoofdmassage. Werd ik naar de volgende stoel geloodst waar mijn haar door iemand anders werd geföhnd. Vervolgens mocht ik in de knipstoel en ik liet een picca zien via Nick zijn telefoon hoe het er normaal ongeveer uit zag. Vanaf toen heb ik mijn lot in haar handen gelegd. Ze zat me tijdens de uitleg al de hele tijd te kriebelen in me haar en tijdens het knippen deed ze dit ook, heel chill. Daarna weer naar de was- en föhnstoel, alvorens het in model werd gebracht. Hierna wilde ze nog een foto van ons (het werden er wel 10) maken en gingen we met een freshe coupe voor 7,50 per persoon tevreden naar osso.

Heerlijk bij een mexicaan gegeten waarna Nick besloot om naar huis te gaan, omdat hij zich wat ziekig voelde. Ik was in de vorm van me leven en op de weg naar de pub kwam ik toevallig wat Engelsen tegen, die ik al kon sinds Krabi. Mooi met hun op stap weest en in the swedish bar twee mooie gasten uit Nederland ontmoet, iedereen raakte er weer aardig af. Op de weg terug naar huis zag ik voor de verandering weer een drempel over het hoofd, wat me weer een hevig bloedende teen opleverde. Ik liep echt toevallig langs het medical center, dus even gevraagd hoe erg het was. De dokter was nog wel een uur met iemand bezig, dus de assistent nam even de schade op. Die zei dat mijn nagel er wel vanaf moest worden gehaald, nu was ik vrij droen, maar kon met mijn medische kennis nog wel inschatten dat mijn nagel daar nog wel prima zat. Ben dus weggelopen, terug naar mijn hostel. Helaas was hier niemand meer op en het bloedde nog steeds. Ik besloot dus terug te gaan en nadat ik bij iedere voorbijganger informatie had ingewonnen over wat ik nu moest doen. Hierbij was de score ongeveer 40% die zei dokter en de rest (60% voor de rekenaars onder ons) dat ik gewoon moest gaan slapen. Conclusie ik wilde naar huis gegaan, want meeste stemmen gelden. Kwam ik een Schotse gozer tegen van een paar dagen daarvoor, die adviseerde me om naar een tattooshop te gaan om het daar met desinfecterend middel schoon te maken. Zo gezegd zo gedaan. Gelijk weer met een paar engelsen aan de praat, die hun eerste tattoo gingen laten zetten. Ze hadden mij overgehaald om dat ook te laten doen, dus nu zit ik met een palmboom op mijn bil. Neee jokey, kwam met een nuchter momentje toch tot de conclusie dat het beter was om naar het hostel te gaan.

Dag erna met Nick een eilanden- snorkeltrip gedaan, waar we onder andere naar het mooie maya beach zijn geweest en nog 5 andere bestemmingen hebben aangedaan. In de avond nog even rustig pilsje gedaan onder het genot van heerlijk voedsel. Dag erna moest er namelijk flink gereist worden naar kuala lumpur en vervolgens filipijnen. Ik ben ondertussen al 2 weken in de filipijnen, dus ik heb nog een hoop te schrijven. Het hoofdstuk Thailand is echter ten einde en het was hier fantastisch. Iedereen nog een gelukkig nieuwjaar gewenst, ondanks dat drie koningen al is geweest.

Adiosssss