Yooooo,

Het oversteken van de grens van Laos naar Thailand ging tegen verwachting in gemakkelijker dan ik dacht. Geen gezeik met corrupte mensen dus daar was ik zeer content mee. Na een 6 uur durende rit arriveerde ik in Chiang Mai. De lezer met een goed geheugen zou misschien denken: daar ben je toch al geweest? Dat klopt helemaal, maar speciaal voor het Thaise nieuwjaar (songkran) heb ik besloten terug te komen. In Chiang Mai schijnt dan namelijk het grootste watergevecht ter wereld plaats te vinden en dit is niet èèn dag, maar maar liefst 3-4 dagen. In Thailand geloven ze dat water kwade geesten verdrijft, vandaar dat er zoveel mogelijk water gebruikt moet worden. Mijn vleugels weer neergeslagen in good old Doi Doo Dao (triple d) met de beste eigenaar die ik heb gehad op mijn trip: La! Ook een supersociaal hostel, waar ik de vorige keer veel mensen heb ontmoet. Bij aankomst stond La vreemd te kijken, maar zelfs na 5 maanden herkende hij me nog steeds, ondanks dat er zoveel gezichten bij hem de revue passeren, heel tof.

Die avond ben ik naar de bioscoop geweest in de Maya mall, een film gekeken die in Nederland nog niet eens gereleased was en dat voor omgerekend 2 euro. Wat wel indrukwekkend was om mee te maken is dat voor de film meerdere foto's van de overleden koning worden getoond en tegelijkertijd het volkslied wordt afgespeeld, waarbij iedere bezoeker uit respect ook gaat staan. Moet zeggen dat ik er zelfs een beetje kippenvel van kreeg. De film was een prima horrorfilm (a quiet place), waarbij ik meerdere keren een arm in mijn gezicht kreeg van degene naast me, voor de extra special effects zullen we dan maar zeggen.

De volgende ochtend hadden de werknemers van La verschillende supersoakers neergelegd, waarvan de gasten er een konden kopen voor een klein prijsje. In de winkel kosten ze 600 baht (15 eu), hier waren ze 200 baht (5eu). Ik wilde perse een goede hebben, want ik had er echt mega veel zin in om mensen lekker nat te spuiten. Mijn motto luidde ook deze dagen: ik ben hier niet om vrienden te maken (totaal mislukt), no mercy (wel gelukt)! Ik koos een supersoaker uit met een extra tank erbij, zodat ik niet aldoor hoefde te refillen. En wat een beest van een supersoaker was dit, zoveel kracht kwam eruit, beste aankoop ever, ongeëvenaard.

De eerste middag hebben we de stad even verkend en bij de Thapae gate kon je al goed merken dat het feest al gaande was en ik kwam dan ook drijfnat terug bij het hostel, maar met 38 graden op de teller is dat niet zo'n big deal. Die avond had La een gratis familiemaaltijd voorbereid voor het hele hostel, super lekker local voedsel. 'S avonds ging het gros naar een Muay Thai bokswedstrijd, maar omdat ik dit al een aantal keer heb mogen aanschouwen, sloeg ik even over. Eigenlijk is dit een slechte reden, want daardoor greep ik met de rest weer naar de hongtongrumfles en dit was zeker ook niet de eerste keer dat ik die mocht aanschouwen. Ik had goede hoop dat de rest met wie ik was wel uit wilde gaan, maar helaas lieten ze allemaal verstek gaan. In de wetenschap dat mijn tijd nog wel komen gaat de komende dagen, heb ik dan ook maar mijn bed opgezocht.

The next morning was de hosteleigenaar La jarig, dus hebben we hem verrast met een liedje en een gebakje (een grote was nergens te vinden). Hoe dankbaar hij hier voor was en dat hij geen mogelijkheid kon vinden om het gebakje met iedereen te delen, onderstreepte nogmaals wat voor een geweldige eigenaar het is. Aan het eind van de ochtend gingen we weer op pad met onze supersoakers om mensen weer een gelukkig nieuwjaar te wensen door ze kletsnat te spuiten. Het bleef iedere keer weer een geweldig iets om te doen en ik kon er geen genoeg van krijgen. Jong en oud, iedereen doet mee en iedereen is zo blij en lacht naar je. Dat lachen was dan vooral voor dat ze de kracht van mijn supersoaker hadden ervaren. Op bepaalde momenten was ik iedereen kwijt, omdat ik te druk in gevecht was met andere mensen. Doordat wij echter met het hele hostel bloemetjesblousjes hadden gekocht met hierbij bijpassende lasbril (om het vieze water zoveel mogelijk uit je oog te houden), had ik ze vaak door de opvallende kleuren zo weer gevonden. De keren dat dat niet zo was, vermaakte ik me alsnog opperbest met andere mensen. Met enige regelmaat liepen we een barretje binnen om een pinter te drinken, maar ik sloeg ze zelfs soms over om het waterspektakel niet te hoeven verlaten.

Tijdens het refillen van mijn tank kreeg ik soms een soort witte zonnebrand/deeg op mijn hoofd gesmeerd van de mensen die de tonnen met water stonden bij te vullen. Dit was bedoeld om je geest te reinigen en dit nam je dan maar voor lief. In sommige van die tonnen zaten ook megagrote ijsblokken om het water extra koud te maken en iemand daarmee extra te kunnen verrassen. Mensen op scooters (met supersoakers in hun hand), mensen achterin pickups met een groot waterreservoir (vaak met ijs), je kon iedereen zonder pardon recht in het gezicht schieten, dat was althans wat ik deed. Het leukste is op mensen te schieten die het niet verwachten en dan ook het liefst recht in het gezicht, dat ze je dan aankijken van: oke op jou ga ik wraak nemen en dat ze dan alsnog wegrennen, omdat ze, na een goede straal van mijn supersoaker, vaak toch geen partij voor mij waren. Ik heb dit wel een uurtje of 6 gedaan die dag.

Totdat we konden aansluiten voor het tweede familiediner (alweer gratis) van La. Dit keer iets meer spicy en dat was een voorbode voor de club, waar we na de Zoe N Yellow bar heengingen, Spicy. Hier kwam ik, nadat ik iedereen weer kwijt was, oude bekende Morgan nog tegen en hebben we flink op het nieuwe jaar getoast. Aan het eind van de rit vond ik toch iedereen weer terug en kon ik mooi mee terug lopen, zeiknat en wel. In de Zoe N Yellow hadden ze namelijk flinke sproeisystemen gemonteerd en mensen met waterkannonen neergezet. Buiten dat er genoeg supersoakers werden meegenomen, die ik ook moeilijk kon loslaten en daarom nam ik er vaak een in bruikleen, heb ik me laten vertellen.

Nat en zat in bed heb ik de hitte van de nacht weer overleefd en de volgende ochtend was het dan eindelijk zover: nieuwjaarsdag. Alles was nog groter, nog massaler en nog leuker dan de dagen ervoor. Nadat ik op de heenweg iemand zijn zonnebril van zijn hoofd had afgeschoten die in de tuktuk zat, waarbij de tuktuk niet wilde stoppen en ik genoodzaakt was om de zonnebril bij de lost&found af te geven, kwamen we aan bij het grootste watergevecht ter wereld. Het verveelt na 3 dagen gewoon nog steeds niet. Het leukste shot van de dag was duidelijk die van een stelletje dat wat afgezonderd stond, maar met het bereik van mijn supersoaker staat niemand afgezonderd, deze wilde elkaar een kus geven en precies op dat moment schoot ik ze vol in hun bakkes, sorry not sorry. De avond weer precies op dezelfde manier ingevuld als die ervoor, met een potje kingsen vooraf, waar het er al flink aan toeging. Toch mijn bed weer veilig bereikt (al was het met een flinke omweg, omdat ik flink verdwaalde), dit keer niet nat aangezien ik door het opkomende ochtendzonnetje weer flink was opgedroogd.

Na mijn ochtendrust was het na het ontbijt direct weer tijd om mijn supersoaker weer uit de kast te halen en de straat weer op te gaan. De meeste van het hostel hadden het na 2 of 3 dagen wel een beetje gezien, maar deze ervaring blijft mij altijd boeien. Gelukkig werd het hostel van nieuw elan voorzien en had ik met Lé (Oudkarspel), Jo (niet uit een straal van 15km van WH) en Gaap (Heerhugowaard) nieuwe strijders om het team te versterken. Vooral dubbelteamend met Jo was niemand veilig en hebben we bij meerdere mensen de tranen over hun wangen laten rollen (of was dit gewoon water?). Ik denk, tot de dag van vandaag, nog steeds dat ze vooral bang was voor mijn supersoaker, maar je weet wat ze zeggen: never change a winning team!

'S avonds alle kroegen weer een bezoekje mogen brengen en eenmaal terug in het hostel zou ik met een paar mensen nog een half uur wachten op de uitslag van Gillians toelatingsexamen, die hij om vijf uur kreeg. Rond 10 uur werd ik half scheel kijkend wakker op de bank van de gezamenlijke ruimte. Hier hadden al meerdere mensen hun ontbijt genuttigd sinds 7 uur en ik heb aldoor niks doorgehad, terwijl ze gewoon pal naast me zaten. Kreeg ook verspreidt over de dag verschillende foto's voorgeschoteld, hoe ik er hoogst oncomfortabel bij lag op de bank. Nadat ik, in de 5 minuten dat ik wakker was, me van me sociale kant heb laten zien door mijn normale bed gratis aan te bieden voor de mensen die nog niet konden inchecken, ben ik weer in slaap gevallen.

Toen ik rond een uur of half 12 me ogen weer opende, was het eerste wat ik mistte me mobiel. Die had ik perongeluk meegenomen tijdens het uitgaan en dat is met al dat water alles behalve verstandig. Gelukkig zijn er genoeg mensen met een waterdichtecase waar mijn mobiel in kan, dus aan een meisje (die zorgen over het algemeen beter voor spullen) gegeven van ons hostel. Zij was op het moment van wakker worden niet aanwezig, dus besloot ik samen met mijn Molukse makker Brian een kapper op te zoeken. Op advies van La naar Maya Mall gegaan en de kapper Phoenix bezocht. Deze kapper wordt gerund door een ladyboy en is nationaal bekend. We werden direct lekker in de watten gelegd met een hoofdmasssage, alvorens we naar de kapperstoel werden begeleidt. Hier kreeg ik ten opzichte van Brian een kleine voorkeursbehandeling: bij mij werd namelijk een plastic velletje net boven mijn ogen geplakt tegen de haren in mijn ogen/gezicht en kreeg ik een flesje met water (wat erg welkom was met zo'n droge bek). Om nog maar niet te spreken over het eindresultaat, want die mocht er best wezen bij beide. Alleen vonden ze het bij Brian wel modieus om inhammen te maken, waardoor het leek alsof hij twee duivelsoortjes had. Man, wat heb ik daar om gelachen! De terugweg naar het hostel duurde extreem lang, wat normaal 10 minuten duurt, duurde nu 1.5 uur door het alweer losgebarsten Songkran. Gelukkig hoefde ik alleen maar links van mij in de auto te kijken om weer een grijns van hier tot Chiang Mai op mijn gezicht te krijgen.

Eenmaal terug was het meisje van mijn telefoon ook wedergekeerd en nadat ik had gevraagd of ik hem terug mocht kon ze hem niet vinden. Het zal me toch niet weer overkomen? Gelukkig bedacht ze, dat ze die nacht haar natte geld (want je krijgt overal nat wisselgeld terug) te drogen had gelegd in de gezamenlijke ruimte en daarbij mijn mobiel ook (zelfs mooi in het gezichtsveld voor voorbijganger gelegd), want die was door het geld ook nat geworden. Toen ik hem oppakte voelde ik al aan het/me water dat het foute boel was. Hij stond in ieder geval uit, maar dat kon ook door een lege batterij komen (wishful thinking). Hij had natuurlijk al de hele dag lopen drogen en tijdens het opladen, flikkerde het scherm een paar keer, wat duidde op kortsluiting. Toen ze vroeg of ik het erg vond, kreeg ik niet eens kortsluiting. Het is ondertussen al mobiel nummer 4, dus ben ik het wel gewend. Bij de reden waarom haar mobiel droog was en mijne niet, voelde ik wel wat voltage opkomen. Ze had namelijk 2 vakjes in haar waterproof phonecase en had mijne in een gestopt met het natte wisselgeld en hare zonder iets erbij. Ik was vooral flink teleurgesteld hoe je zo knullig kan zijn. Affijn ik was in ieder geval blij dat ik een budgettelefoon had gekocht, mijn foto's bijna allemaal zo goed als veilig zijn en ik mijn eerste gebroken mobiel goedkoop had laten fixen in Laos. Zo goed heb ik mezelf dus al leren kennen op deze trip en zo vooruitdenkend ben ik geworden. Er kwam echter nog een onaangename verrassing toen ik mijn simkaart in mijn gerepareerde mobiel wilde stoppen. Zowel de simkaarthouder als SD-kaarthouder zijn er tijdens de reparatie uitgehaald (vraag me niet waarom). Waardoor ik wel kon internetten, maar geen nummer had en dus niet kon bellen, whatsappen of iets registreren met een telefoonnummer.

Zorgen voor later, want we gingen de zondagavondmarkt bezoeken. Lekker weer een aantal maaltjes uitgeprobeerd voor een te verwaarlozen prijs. Wel een gaatje overgehouden en snel door Sheryls Sportbar, want er moesten frikandellen gegeten worden onder het genot van psv-ajax. Hier hoef ik voor me 010 vrienden volgens mij niet verder op in te gaan. De keuze was er om uit te gaan, maar omdat ik samen met Brian, Emilie en Ana naar de olifanten zou gaan morgen en we om half 8 werden opgepikt, besloten we naar het hostel te gaan. Hier waren de gesprekken van de jengaclub van uitermate hoog niveau, dat het evengoed weer kwart voor 3 was voordat Bri en ik hoog nodig gingen slapen. Jo en Lé hadden minder haast, want die mochten pas 's middags een meditatieretreat in en konden heerlijk uitslapen en daar vervolgens zeven dagen helemaal zen worden.

Nu is natuurlijk de grote vraag, na dagen van feesten en weinig slaap, zal ik op tijd wakker worden voor de olifanten. Of komt er weer een reden, waar ik zelf debet aan ben, waardoor ik de olifanten voor de tweede keer ga missen? Man, wat een cliffhanger is dit zeg. Wat ik wel weet is dat Songkran een geweldig feest is en ik er de meest leuke personen heb ontmoet. Ik durf zelfs wel te zeggen dat, buiten de weken dat mijn vrienden er waren, dit de meest fantastische week van mijn trip was!

Adiosss amigoss & amigass