Starting to lose

Yooooo,

De olifantendag waar ik vanaf het begin van mijn reis al zo naar uitkeek verliep dramatisch. Ik werd 's morgens wakker en had veel last van de burning man van de dag ervoor. Met pijn in mijn hart de beslissing gemaakt dat het me toch verstandiger leek om niet te gaan, aangezien je ook gaat badderen in de zon met die beesten etc. Ik denk dat dit mijn eerste echt grote tegenslag is in bijna 3 weken, maar ik heb nog genoeg tijd om een keer een olifantendag te houden.

'S avonds verdriet weggegeten bij Chez Marco, waar volgens een vriend (red. Nick bleekoe) de lekkerste biefstuk te verkrijgen valt die hij ooit heeft gegeten. Het was lastig om iemand te vinden die hier mee naartoe wilde, omdat het voor Thaise begrippen vrij prijzig was. Uiteindelijk Ruby bereidt gevonden om te vieren dat onze wegen na vanavond eindelijk gaan scheiden. Dan over op het eten, wat begon met een reusachtig bord carpaccio, wat echt heel goed het mouthie inging. Gevolgd door de biefstuk Howie style, ik kan wel zeggen dat dit zeker in de beste biefstukken voor komt die ik gehad heb en qua malsheid wel de beste was. Sowieso was de manier waarop het geserveerd werd op je bord al een genot om naar te kijken. Met het eerste rode wijntje van de vakantie daarbijopgeteld was het het geld zeker waard. Toetje toe, waar de creme brûlee ook echt meer dan goed was. Nog een pilsje toe gedaan met Ruby en Rick in hun hostel, waar een tattooeerder met zijn spullen overnachtte. Die ging om 1 uur 's nachts nog even een tattoo zetten bij iemand, midden in het hostel, wel geinig om te zien.

De volgende dag weer weinig uitgevoerd om mijn verbrande huid zo snel mogelijk te laten herstellen. 'S avonds werd mijn hostel nog meer overspoelt door Portugezen dan dat het al was. Van de 18 bedden was er 1 Fransman over die er al 4 weken zit, 16 Portugezen die elkaar allemaal kennen and me. Aangezien ik door meerdere mensen in Thailand al ben geroemd om mijn rondleidingen en dagtripjes en de Portugezen geïnteresseerd waren in het nachtleven van Chiang Mai. Besloot ik mijn eerste ingeplande alcoholvrijeavond toch maar op te zeggen op aandringen van hun en te fungeren als guide. Omdat ze elke kroeg wilden zien werd dit zoals gebruikelijk weer een latertje, maar gezellig was het wel.

'S ochtends om half 10 naar het vliegveld om te vliegen naar Suratthani. Prima vlucht gehad en voor het eerst kunnen slapen in een vliegveld. Nadat ik was geland gevraagd bij het vliegveld of ze een transfer en ferryticket konden regelen en binnen 15 minuten zat ik in een bus richting de haven. Na een 2 uur durende rit de boot op. Dit duurde niet ferry long, binnen 1.5 uur was ik al gearriveerd op Koh Samui. Het kwam hier met bakken uit de lucht en straten waren ondergelopen. Gelukkig in de bus hiernaartoe al een minivan ticket kunnen fixen, zodat we niet de regen in hoefden. Ik praat nu in de we vorm, omdat ik, voor de verandering, weer 3 portugezen tegen het lijf was gelopen. We hadden allemaal nog geen hostel geregeld, dus op de bonnefooi lieten we ons afzetten bij een hostel hopende dat hier plek voor ons was. Luckily waren er nog precies 4 bedden.

Nu moesten we nog een avondactiviteit verzinnen en al snel grepen we weer naar de fles met dit beroerde weer, wat moet je anders? Mooi avondje en ik had in gedachte om 's morgens naar het immigration centre van Koh Samui te gaan om mijn visa te verlengen. Dit werd echter 's middags aangezien ik vrij laat wakker werd. Visa verlengen ging prima en ik was na 2 uur weer terug in mijn hostel. Gelukkig nog de laatste boot om half 7 naar Koh Phanggan kunnen boeken, dus alles wat ik die dag wilde fixen was evengoed gelukt.

Toen ik op de boot stapte was er 1 scooter die ook meegevoerd moest worden. Deze werd overdreven goed vastgebonden met touwen. Dit had ik dus even helemaal mis, de zee was door de storm van de dag ervoor best wel ruig en dit kon je zelfs op het bovenste dek goed merken. Droog de overkant halen was zelfs vanaf die hoogte niet mogelijk. Wanneer mensen een poging wilde wagen om een drankje te halen kregen ze alle hoeken van de boot te zien. Later werd ook besloten dat mensen niet meer mochten lopen over de boot of alleen onder begeleiding van de bemanning, want die hadden als enige niet zoveel moeite met het lopen over de boot.

Bij aankomst op Echo hostel had ik gelijk door dat ik hier wel op mijn plek was. Eigen strand, eigen bar, slecht weer en leuke mensen. Diezelfde avond vertelde iemand die in Thailand woonde over Guys bar, een onbekende plek waar weinig mensen vanaf weten, maar je schijnt er heel goed te kunnen feesten. Die woorden konden mij wel bekoren. Wat bekenden, die ook wel van een fissa houden, opgetrommeld and around midnight we were good to go.

Om op het feest te komen diende je een houten boot te pakken die bijna van ellende uit elkaar viel. De rit zelf was het geld al meer dan waard. We werden gedropt op een stukje eiland waar het donker en verlaten oogde. Supervette setting en als je goed luisterde kon je de technomuziek al horen. Het was dus gewoon de muziek volgen. Om van de boot af te komen diende je een stuk door de zee te gaan. Ik wilde dus mijn dichte schoenen uit trekken om met droge schoenen het vaste land te bereiken, maar voordat ik dit kon doen werd ik van de boot afgeduwd met nat soik als gevolg.

Eenmaal aangekomen op de partyplace was de sfeer geweldig. Natte schoenen uit en feesten tot de zon op kwam was het debet. De redbull hier is echt ontiegelijk zoet, maar zorgt er wel voor dat je energie krijgt om de hele tijd door te feesten. Rond 10 uur 's ochtends vond ik het wel mooi weest, dus met een vijftal mensen naar de boot toe gelopen. Alleen wilde de boot pas gaan als we 6 man hadden, op dit moment weet ik zeker dat ik mijn natte schoenen nog in mijn handen had, het volgende moment dat ik aan mijn schoenen dacht, waren ze als sneeuw voor de zon verdwenen. Met de gedachte dat ik er vast iemand blij mee heb gemaakt en het minder baggage is om mee te nemen zie ik het positieve er maar van in.

Nog steeds druk op zoek naar het zesde persoon voor in de boot, kwam ik een groep Israelieten tegen die in de laadbak van een auto zaten. Gevraagd of ze naar "huis" wilden en dat wilden ze gelukkig. Alleen wilden ze niet met de boot, maar in die laadbak van de auto. Ik wist dat dit een heftig ritje ging worden over onverharde wegen en flinke beklimmingen, maar de israelieten me geen keus. De vier andere mensen gehaald en het werd erg knus in de laadbak, waardoor we wel goed vast zaten. Op bepaalde momenten was het zo steil dat de auto even wachtte en dan vervolgens zo veel mogelijk gas gaf om dan net aan het topje van de heuvel te kunnen bereiken voordat we een rollback zouden hebben. Het eiland Koh Phangan, waar ik nu ben, staat bekend om de Full Moon Party. Deze vind op het moment van schrijven over 1 dag plaats. Vanavond een andere pre party, namelijk de jungle party. Ik had dit al aangestipt als een feestweekje, maar ik kan bijna niet anders zeggen dan dat ik al 3 weken aan het feesten ben. Als het nu iets minder gezellig zou zijn, zou ik mezelf misschien iets beter in bedwang kunnen houden. We gaan het allemaal meemaken.

Seeee ya!

Tunnelvision in Pai

Helloooo,

De opstart van de volgende dag was weer enigszins moeizaam te noemen. Besloten om met een groepje met de scooter naar de white budhha (waar ik al geweest was) en de bamboobridge te gaan. Dit is een brug, verrassend genoeg, gemaakt van bamboe dwars over de rijstvelden heen waar je de locals aan het werk kan zien met aan het einde van de bridge (1.5 km) een tempel. Deze was gesloten, maar van buitenaf leek hij mij ook niet heel bijzonder. De terugweg diende je weer dezelfde route terug te lopen, dus kon je alles nog een keer aanschouwen of anders gezegd: sneller teruglopen. 

'S avonds een klein drankje in de planning staan, want die ochtend werden we om 8 uur verwacht bij Pai Adventures om 45 kilometer te gaan wildwaterraften. Dit liep echter weer volledig anders met 2.5 uur slaap als gevolg, gelukkig heb ik mezelf in Warmenhuizen hierin al goed getraind. De heenweg naar de rivier duurde zo'n 2.5 uur, nadat ik een aantal keer in slaap viel en vervolgens wakker werd doordat ik voorover of naar de zijkant viel. Kwam ik tot de ontdekking dat deze waggie wel een gordel had, dus die ging om voor extra balans in mijn slaap. De laatste 45 minuten was echter off road, dus het was gedaan met mijn slaap. Onderweg kwamen we nog een groep wilde gibbons tegen, onwijs vette ervaring. 

Eenmaal in de boot duurde het niet lang voordat ik echt wakker was, want gelijk werd de linkerkant van de boot door onze onkunde als beginnende rafters onder een waterval gedompeld en ik zat aan gelukkig aan de linkerkant. De raft was dwars door de jungle heen en behalve de dierengeluiden en het stromende water was het super rustgevend, als wij ook stil waren. Nog gelunched midden in de jungle en een hot spring bezocht. Deze hotspring was dus wel heet, zo'n 60 graden en dat was dus net even te heet om in te gaan. Zeker omdat je op sommige punten het water gewoon zag borrelen en met in mijn achterhoofd de gedachte: iets met borrels doe ik vanavond wel weer, sloeg ik hem, net als iedereen, over. De guide die we hadden was wel een grappig mannetje uit Myanmar genaamd: Sjon. Sjonder hem hadden we sowieso verdwaald en niet zoveel fun gehad, want hij maakte het wel even wat heftiger door vaak de boot via de zijkant de stroomversnelling in te laten gaan. Waardoor de kans op omslaan flink wordt vergroot. Tot grote spijt van hem sloegen we echter vaak in de boot in plaats van erbuiten. Onderweg nog wat kleine krokodillen, slangen en 2x een groep waterbuffels gespot. Toen we in wat rustiger vaarwater belanden zei Sjon: als jullie willen zwemmen kan dat hier, gewoon je voeten omhoog houden, zodat je geen rotsen raakt, en je laten meevoeren door het water en hopelijk geen krokodil tegenkomen. Doen dus! Tijdens de laatste stroomversnelling werd er zo hard mogelijk gepeddeld met als beloning dat iedereen de boot uitsloeg behalve Sjon, iedereen mooi op elkaar en de rotsen, maar geen blijvende schade, we had a good laugh! 

Op de terugreis naar Pai heb ik mijn meest koude moment in Azie gekend (zelfs in mijn sweater was het koud), terwijl ik tijdens het raften voor het eerst licht verbrand was, mooi contrast. Nadat ik terug was, was het tijd om in te checken bij the famous circus hostel, ook wel het feesthostel van Pai genoemd. Ik wilde dit expres bewaren voor het weekend, aangezien ik niet elke dag wilde feesten door de week, dit is aan de verhalen al af te lezen totaal niet gelukt. Dus kan het ook geen kwaad om daar nu naar toe te gaan aangezien er weinig zou veranderen. Sowieso had ik in Pai al een paar mensen ontmoet die ook in het circus hostel verbleven, dus was ik niet volledig nieuw hier. De bedden waren keihard hier (zijn overal wel aan de harde kant), dus het was niet zo vreemd dat iedereen pas laat zijn bed opzoekt hier. Dit hostel was wel mijn eerste hostel waar ik beschikking had tot een heerlijk zwembad met een prachtig uitzicht en daarbij was het ook nog eens super gezellig. 

In de avond stond gelijk de jungleparty op de rol. Dit is een illegale party, ergens in het bos waarvan de locatie pas laat in de avond bekend wordt gemaakt: Tunnelvision goes Asia. De locatie was supervet en er werd tot in de late uurtjes doorgefeest en ondanks mijn korte nachtje plus raftactiviteit hield ik dit meer dan prima vol op eerst delicious deephouse vervolgens dreunende drum & bass en afsluitend pittige psytrance, waarbij degene naast me precies op hetzelfde moment naar mij keek van hoe de fack ga je hierop dansen? Uiteindelijk gingen we als twee vogels die niet op konden stijgen, ravend de avond door. Concluderend kunnen we wel stellen dat fissa's bij mij altijd een soort van tweede energie losmaken.

Dag erna lekker gechilld met mensen bij het zwembad, niet echt een speciale dag, maar heerlijk om even bij te komen. Voor de laatste avond in Pai had ik even een private room geboekt bij de KK hut, bijzondere naam wel en ik weet nu ook waarom het zo genoemd word. Was namelijk snel weer wakker, maar omdat ik dicht bij het circus hostel had geboekt kon ik daar mooi weer chillen bij het zwembad voordat mijn minivan weer naar Chiang Mai vertrok. Het duurde dan ook niet lang (+-5 minuten) voordat ik bij het zwembad vertrokken was naar dromenland. Ik werd ongeveer een uurtje later wakker en heb mij direct ingesmeerd. Helaas bleek het kwaad al geschiedt. De eerste goede verbranding bleek een feit (werd gelukkig herinnerd aan het spreekwoord eerst een tomato dan een chocolato). 

Ik ging direct in de schaduw zitten en er kwam een gozer naast me zitten die net een nieuwe gitaar had gekocht. Hij begon wat te spelen en te zingen en het klonk echt fantastisch, zelfs een paar kippenvelmomentjes. Het duurde dan ook niet lang voordat een girl er ook bij kwam zitten en die begon mee te zingen en deed er ook een paar solo met de gitaar. Het klonk echt nog stukken beter dan de Droenboys. Dit zijn echt de kleine momentjes op je vakantie, die je niet snel gaat vergeten. Na een paar nummers vroegen ze aan mij of ik ook wat wilde spelen of zingen. Ik vertelde wel dat ik in een band zat, maar aangezien ik met die band nog niet onderscheiden ben voor een prijs voor onze zangkunsten zag ik er maar vanaf door het antwoord te geven: i can, but i like your voices much better and i only have 30 minutes left to listen to it. Dit waardeerden ze enorm dus gingen ze verder met spelen en ging ik met een ontspannen gevoel de minivan in, om weer de 762 bochten te overwinnen. Dit was voor de tweede keer op rij weer peanuts. 

Bij aankomst op Doi doo dao hostel direct bij Laa gevraagd of we die dag erna met zijn drieën (Ruby en Rick) naar de olifanten konden, want dat hadden we, ondanks verwoedde pogingen van mij nog niet gedaan in Chiang Mai. Gelukkig kon het nog en zelfs met een fikse korting (ipv 2400 baht 1800 baht, so lucky us).

ADIOSSSSSS

Happy ending story

Gooodmorning,

De vijfde dag in Chiang Mai begon met een hoop spierpijn, nasleep van de Grand Canyon. Volgens Faraz en mij was hier maar één manier om vanaf te komen: de thai massage. Met een gespannen gevoel en spieren vertrokken we naar de thai massage, want dit kan best heavy zijn, zeker met spierpijn.

Eenmaal aangekomen dienden we een massagepakkie aan te trekken zodat ze ons alle kanten op konden scheuren. Ik vertelde vorige keer al over salto's en schroeven waarvan ik niet wist dat ik ze kon. Dat is bij de thai massage niet anders, ik werd in posities gemanouvreerd die me lenigheid ten goede kwamen. Die vrouwtjes hebben echt ongelooflijk veel kracht en springen gewoon met je knieën op je rug, maar in ontspannen fase is het best rustgevend en goed voor je spierpijn. Toen het uur bijna voorbij was werd mij gevraagd of ik een happy ant (zoek maar op google translate) wilde. Ik dacht als soloreiziger ben je op sommige momenten toch wel alleen, dus het kan geen kwaad om een blije mier mee te nemen in je backpack om je op te vrolijken, makkelijk mee te nemen ook, heeft weinig voedsel nodig etc. Ik zag alleen maar voordelen. De rest is geschiedenis met een flinke korrel zout.

Zout is weer een mooi bruggetje naar de volgende activiteit: de thaise kookcursus. Ik heb hier 3 typisch Thaise gerechten gecookt en een naam als Herman den Blijker zou me niet misstaan. Het was dus lekker. 'S avonds weer met een mooi groepje op pad en op de ena laatste dag hier, hebben we Chiang Mai toch helemaal uitgespeeld met half 7 als schappelijke eindtijd.

De volgende ochtend was iedereen aardig uitgeblust en een paar gingen met de minivan en een kater de oversteek naar Pai wagen. Dit is een 3 uur durende rit bergop en bergaf met welgeteld 762 bochten. Met een kater scheen dit geen overweldigend succes te zijn, dus besloot ik om de volgende avond maar rustig aan te doen om fit te zijn voor mijn rit naar Pai. Ik werd om 12 uur opgehaald bij mijn hostel en naar de minivan gebracht. Reispilletje erin en hopen op een goede plek, want hoe meer je naar achter zit hoe meer last je er van krijgt. De eerste 2 rijen zaten al vol toen ik aankwam dus weg goede spots. Totdat mijn oog viel op de plek naast de chauffeur, die was nog leeg, dus die heb ik even snel opgeëist. Het eerste deel van de rit voor de tussenstop heb ik overwegend geslapen en het tweede deel heb ik vooral genoten van de uitzichten en de capriolen die bestuurders uithalen op de weg. Nog een regenbuitje gehad, waardoor de weg spekglad werd en de minivan een aantal keer in een kleine slip raakte.

De rit viel me dus alles mee en ik kwam rond een uur of 4 aan in brick house hostel. Heel net net gebouwd hostel. Gelijk met een paar bekende uit Chiang Mai de beklimming naar de witte buddha gemaakt om hier te kunnen genieten van de zonsondergang. Door een naderende onweersbui was er een supermooi kleurenspektakel te zien en in combinatie met het uitzicht was dit toch wel magisch. In de avond hadden we proeverijtjes gedaan over de markt, waar vooral een stukje varkensvlees met een pittig sausje voor een ultieme smaaksensatie zorgde. We werden gelokt op een happy hour en daarom vloeide de drank rijkelijk. Mijn 2 drankgenoten van die dag hebben net als ikzelf moeite met naar huis gaan en daarom was wederom een uurtje of 5 het logische gevolg.

Niet echt stilgestaan bij het feit dat we alweer om 9.40 ergens werden verwacht voor een daytrip door Pai in een minivan. We zouden vijf bezienswaardigheden gaan bezoeken wat vaak tussen de 30 en 45 minuten rijden was in bochtige parcours. Niet echt ideaal met een kater, maar gelukkig had ik 2 lotgenoten. De eerste stop was een viewpoint, wat voor mij meer een fjiet view kantje boord point was, aangezien ik redelijk misselijk werd en ik dus even de minivan uit kon. Het uitzicht werd redelijk belemmerd door de mist, dus het had geen ramp geweest als ik deze bezienswaardigheid had gemist.

Hierna gingen we naar de Lod cave. Drie grote grotten waar a lot te zien was. Het stonk hier onwijs naar bat shit, maar het was het wel waard. Nog een stukje gebambooraft door de grotten omringd door grote snoeken en meervallen wat ook vet was. Next stop was een hot spring, eigenlijk kwam ik hier pas weer tot leven door een verfrissende duik. Het was namelijk een hot spring die je eigenlijk niet hot kan noemen met 20 graden als temperatuur. Daarna door naar een waterval, maar deze viel met de waterval die ik al gezien had wat tegen en gezwommen had ik daarvoor al bij de hotsprings. Laatste stop was the grand canyon, super uitzicht met de zonsondergang erbij.

'S avonds afgesproken met een aantal mensen die ik al van Chiang Mai kon en net in Pai aankwamen, dat werd weer onwijs gezellig, dus de volgende dag een chilldag was meer dan welkom. Na zo'n chilldagje heb je natuurlijk 's avonds wel trek in een drankje, nu hoef ik niet weer te vertellen dat de ochtend bij terugkomst hostel alweer aangebroken was, if you know me. Pai is ook echt een superstadje om uit te gaan, iedereen is in voor een praatje en na een paar dagen loop je door de straten naar iedereen te zwaaien of groet je ze. Dat ga ik nu ook bij jullie doen!

Paii paii

Baht struggles

Yoooo,

De tweede dag in Chiang Mai is weer een chilldag geworden. Nadat ik tot 3 uur had gezeten en diverse dingen had geregeld/ingelezen en slap geouwehoerd was het tijd voor wat anders. Gelukkig was Faraz wel down voor een lunch + bierie. Zo gezegd zo gedaan. Om een uurtje of 6 waren we weer terug in het hostel waar het vrij druk was en Nederlanders de boventoon voerde. Faraz en ik hadden in de 7/11(supermarkt) wat pilsjes ingeslagen, waar de rest ook zeer content mee was. De 7/11 is echt een geweldige winkel, je hebt hier tosti's voor 25 baht die ze nog opwarmen ook en echt goed te chappen zijn. Dan heb ik het  feit dat de 620 ml bieries hier nog minder dan €1.50 kosten nog niet meegenomen. Uiteindelijk zijn we met een heel groepje de streetfoodmarkt opgegaan en hebben we diverse Thaise delicatessen geprobeerd en een Turkse pizza, die me te verleidelijk aankeek. Ook voor het eerst met stokjes gegeten, hier liggen niet bepaald met kwaliteiten, zeker met mijn lichte vorm van Parkison is het vrij lastig. Nadat ik alles op had kreeg ik evengoed een daverend applaus van mijn hostelgenoten dus kon ik met een goed gevoel gaan slapen. 

The next day had ik bij Laa geregeld dat we langs 3 tempels gingen en de Grand Canyon. Na een lange rit omhoog voor Bhubing palace en Doi Suthep, kon ik voor het eerst mijn tempelolifantenbroek uitproberen. Het is hier namelijk niet toegestaan om deze te betreden met korte broek en een lange broek met deze hitte is een te grote kwelling voor mezelf. Nog even over de rit omhoog in the red taxi, deze zat vol met bochten en de 5 mensen in deze taxi waren in het begin nog spraakzaam. Na verloop van tijd begon de focus op het sociale aspect steeds meer te veranderen in free for all (toch nog festivalfeeling). Gelukkig kwam iedereen zonder extreme gevolgen boven. Bij Bhubing palace was een van de highlights een fontein op de top van de klim, het leek in het begin alsof het ons door de klim naar ons hoofd was gestegen, want we zagen wel water maar geen fontein. Na te zijn bijgekomen hebben we onze mening moeten bijstellen dat de fontein het gewoon echt niet deed. Om het goed te maken kwamen we nog wel een fascinerende vlinder tegen. 

Op naar Doi Suthep! Toch wel een van de highlights in Chiang Mai, deze tempel is in puur goud gehuld wat het zeker een mooi aanzien geeft. In deze tempel staan meerdere buddha's en deze mag je fotograferen, alleen als je dit zittend doet (staat op de tempeldeuren). Als iemand in Nederland tegen jou zegt ga zitten, gooi je je voeten vooruit en zit je op je kont. In Thailand is dit het meest onrespectvolle wat je kan doen, je voeten richting de buddha. Als het dan tegen Zit bonjouren ze je er dan gewoon uit, zhit sta je opeens weer buiten. Dit is mij niet overkomen, maar ik heb het wel andere mensen zien doen. 

Affijn na deze tempel waren we wel een beetje tempelmoe dus hebben we gelijk koers gezet richting de Grand Canyon. Dit is een soort Wipe out baan in een Canyon. Hier aangekomen waande ik me, ondanks dat ik al een aantal jaren volwassen ben, weer kind. Het zowel spreekwoordelijk als letterlijke hoogtepunt was toch wel de lanceerzak, waar jij op het puntje zit en andere van grote hoogte op de andere kant van de zak springen en jij wordt gelanceerd. Na eerst met zijn drieën wat gekloot te hebben en niet hoger te zijn gekomen dan 1 meter, kwamen de Thaise werknemers even een handje helpen. Ze sprongen met zijn drieën tegelijk en je werd ongeveer 5-6 meter omhoog gelanceerd. Ik heb hier schroeven en salto's gemaakt waarvan ik niet eens wist dat ik ze kon. De naam Perry Zonderland deed alweer de ronde, dit was alleen niet zonder landing, maar met landing en die was niet altijd even fijn te noemen (ondanks dat het zwemvest je val redelijk brak). Die Thaise mannetjes waren net als ons super enthousiast en gingen opeens van activiteit tot activiteit met ons mee, zodat je er het meeste uit kon halen en hun vette dingen lieten zien. Aan het einde nog een race over de Wipe out baan gedaan, waarin hun, nadat ze ons voor het eerst aan het werk gezien hadden, Thailand tegen Nederland wilden spelen. Waar een fotofinish beslissing moest brengen, hingen er helaas geen camera's. 

Helemaal uitgeput weer terug naar ons hostel gereden en afgesproken met een groepje om naar de Night Bazaar te gaan en daar een hapje + drankje te gaan doen. Dit werden, het mag geen verrassing genoemd worden, wel meerdere drankjes. In Chiang Mai heb je drie verschillende kroegen die om respectievelijk 12 uur, 2 uur en 4 uur dichtgaan, waar de sfeer steeds shadier wordt. We waren met een mannetje of 8 dus besloten dat dit een goed moment was om Chiang Mai even uit te spelen. Helaas was de laatste kroeg niet open, maar toen ik even mijn heldere blik opzette vond ik dit niet eens zo heel erg. Nog een klein aftertje gehouden in ons hostel alvorens er weer een nieuwe chilldag aan brak en die begon ook brak en ja je raadt het al: dat deed ik in mijn korte brak. 

Om een uurtje of 3 weer redelijk hersteld en besloten om in het park te gaan chillen. Hier kwamen de Thai rond half 5 allemaal rondjes rennen, ik waande me weer even terug in Warmenhuizen op het Novaterrein. Ik had mijn hardloopschoenen niet mee, dus ik zag weinig mogelijkheden, om zonder blaren te creeëren, een paar rondjes mee te  rennen. Tot het moment dat er opeens muziek aanging in het park, voornamelijk vrouwen verzamelde zich op het pleintje voor de aerogymnastiek. Direct voelde ik die vibe, dus besloot mee te doen samen met een nog soepeler iemand dan mij. In het begin ging het me vrij goed af, alleen nadat de versnelling was geplaatst, liep ik nog naar links terwijl de rest alweer naar rechts ging. Dit tempo kwam ik niet meer te boven en na een paar pogingen droop ik af. 

Tijdens de terugweg naar het hostel kwam ik een ATM tegen en bedacht me dat mijn bahts bijna op waren. Als je pint is het altijd verstandig om veel te gelijk te pinnen, zodat je niet aldoor commissies en fee's hoeft te betalen. Ik vond 500 eu wel een mooi bedrag, dus hoppa pas erin alles gefixt, pasje terug, maar geen geld. Na 30 seconden brak het zweet me toch een beetje uit, want 500 eu is veel geld, moet ik straks een aantal weken eerder terug. Ik zat al te checken of er een soort van slotje op de gelduitgave zat, maar niks te zien. De ATM was Thais en bij de laatste toets dat ik voorstelde als: wil je een bonnetje of niet, kreeg ik opeens mijn twijfels. Dus ik dacht pin nu het kleinst mogelijke bedrag (wel weer met commissie en fee) en druk nu op de andere knop. Weer geen geld en wel meer sweat. Thais valt door die rare tekens ook niet in te vullen op google translate, dus het mysterie was compleet. Uiteindelijk bracht een helder momentje de doorslag: ik had net voor mijn vakantie nog een nieuwe bankpas aangevraagd en bedacht me dat ik alleen mijn oude bankpas op Azië had gezet en mijn nieuwe dus nog niet. 

De groep hier lijkt steeds groter te worden, want we vertrokken nu met 12 man sterk naar de night bazaar. Weer lekker gegeten en genoten van de changs. Het overgrote deel had de ladyboycabaret nog niet gezien, dus ik ging ook mee voor de second time. Om te voorkomen dat de mannetjes gingen denken: hee hij is hier voor de tweede keer dus hij is sowieso interested, besloot ik tweede ring te gaan zitten. De show was gelukkig wel anders dan de eerste keer, maar door slap lullen heb ik er weinig van meegekregen. Na de show nog besloten om een bierie toe te doen, dus hup naar de 7/11. Hier werd echter een alcoholslot toegepast op de koelkast van 12 tot 6, no bierie dus. Gelukkig was een van ons drie so smart om het cafe ernaast op te merken en die maakte van een BVO'tje geen probleem. Eind goed al goed.

Adiossss

Road to Chiang Mai

Sawadeee,

Dag 3 in Bangkok was een groot succes. Met 4 uurtjes slaap en een aantal buckets the night before achter de rug, heb ik om 9 uur het ontbijt meegepikt. De Canadezen hadden mij gevraagd of ik meeging naar de floating market, maar het lijkt wel een soort slaapvakantie tot nog toe, want ik ben weer in slaap gevallen. Uiteindelijk een geluk bij een ongeluk, want het werd echt een floating market, het kwam met bakken uit de lucht. De Canadezen waren ook vrij snel weer terug. 'S avonds even wat gegeten met Ruby en voor de volgende dag de nachttrein naar Chiang Mai geboekt (hadden de laatste 2 tickets zo lucky us). Daarna nog een paar pilsjes gedaan met een aantal mensen uit het hostel.

De volgende ochtend heb ik om 11 uur uitgecheckt en ik kreeg voor mijn goede gedrag al mijn borg terug. Overdag nog de Golden mount bezocht, waar je een "mooi" uitzicht had over Bangkok. Alleen is Bangkok een erg vieze industriële stad, dus zo mooi was het ook weer niet. Bangkok is een stad waar buiten een aantal tempels, de fietstocht en Khoa San Road in mijn ogen niet bijster veel te zien valt en weinig groen te bespeuren valt. Drie dagen is in mijn ogen meer dan voldoende, zelfs als je zoveel slaapt als mij.

De nachttrein zou voor zo'n goede slaper als mij op het lijf geschreven moeten zijn. We vertrokken om 18.10 en rond een uur of 8 werden onze normale treinstoelen omgetoverd tot bedden. Ik had helaas wel het mindere bovenste bed, maar dat is niet zo vreemd te noemen als er nog maar 2 tickets over waren. In dit bovenste bed heb je minder ruimte dan het onderste bed en heb je last van het licht wat net over je gordijntje heen schijnt. Gelukkig had ik in het vliegtuig al bedacht dat dit mogelijk zou kunnen gebeuren en heb ik het oogmasker wat ik daar kreeg aangeboden meegenomen in mijn bagage. Desnoods had ik mijn voetbalbroekje over mijn hoofd kunnen leggen, want ik heb bij een toekomstig reismaat ooit gezien dat dit ook perfect werkt om te kunnen slapen. Uiteindelijk heb ik onder deze omstandigheden goed kunnen slapen van half 9 tot 5 uur, dus daar was ik zeer content mee. Om kwart over 7 kwam ik aan in Chiang mai. Het woord Chiang doet me direct weer denken aan het biermerk Chang, wat tot nu toe in mijn ogen het lekkerste bier van Thailand is. In mijn hostel betaalde je tijdens happy hour 80 baht (2 eu) voor een fles met 620 ML, not baht at all dus. Anders was het 100 baht dus aan die prijzen heb ik snel kunnen wennen.

Aangekomen bij mijn hostel Doi Doo Dao werd ik ontvangen door hosteleigenaar Laa en laat ik voorop stellen dat ik nu al kan zeggen dat dit de beste hosteleigenaar is die ik ga tegenkomen. Hij heeft gelijk een nog resterende dagtrip voor mij uitgestippeld en vertelde mij dat hij bepaalde trips met kortingen kon boeken. Hier ga ik natuurlijk dankbaar gebruik van maken. Ook taxi's regelt hij gewoon voor je, zodat ik mijn zo geliefde onderhandelingstechnieken achterwege kan laten. Nog een tijdje met de mensen uit het hostel lopen lullen, denk iets van 85% Nederlands, maar de meeste checken allemaal vandaag uit. Uiteindelijk kwam er rond 11-12 uur ook weer nieuwe aanwas dus met hun een praatje gemaakt en ervoor gekozen om met 9 anderen naar de sticky waterfalls te gaan. Dit bleek een schot in de roos, want het was hier prachtig en totaal niet toeristisch. Je kon de waterval zowel op- als afdalen. Op de top had je een mooi viewpoint en beneden had je een klein poeltje waar je jezelf even kon onderdompelen en gratis door van die voetvisjes, die daar zwommen, kon laten behandelen (no spa needed). Ook nog een soort van vijver bezocht waar het water echt kristalhelder was, wel indrukwekkend om te zien.

Toen ik terugkwam bij mijn hostel werd ik blij verrast door Laa die voor iedereen in het hostel een diner had gekookt, kapot chill natuurlijk. 'S avonds met een groepje uit andere hostels, die nog wel honger hadden, weer wezen eten. Om aan het Thaise voedsel te wennen begon ik mijn curry's met not spicy. Vandaag ging ik voor een little bit spicy (aangezien ik er nu een little bit longer ben), Ik weet niet of ze mijn gerecht verwisseld hadden met een andere, maar een little bit spicy was het niet. Na 20 minuten een half bordje en een hoop slokken bier verder te zijn, heb ik de hoop maar opgegeven, tegen mijn opvoeding in. Twee anderen vonden dat ik mij redelijk aanstelde dus hebben mijn portie evengoed nog gulzig weggewerkt.

Hierna was het tijd voor de ladyboycabaret. Na eerst flink verkeerd te zijn gelopen kwamen we precies op tijd aan voor de show en hadden we wonder boven wonder nog goede plekken ook. Misschien zat hier wel een reden achter, want de nagemaakte Christina Aguilera en Beyonce wisten me aardig te vinden. Het is wel echt entertainment van de bovenste plank en met een paar bieries in je mik is het een zeer leuke avondbesteding. Ik heb voor 7 dagen geboekt in Chiang Mai bij het hostel, maar ik heb nog genoeg activiteiten hier, die ik wil gaan uitvoeren.

Laterrrr!

Letsss gooo

Hellooo,

Dit is mijn derde dag in Bangkok en het is redelijk fun, maar laten we bij het begin beginnen. Allereerst heb ik een tip voor iedereen die nog gaat backpacken. Begin op tijd met inpakken of zeg tijdig iedereen gedag. Ik combineerde die dingen, wat escaleerde tot late nachtjes waarbij ik mijn roes vaak moest uitslapen en dus overdag minder tijd had voor andere dingen. Met als toppunt de avond voor vertrek, even nog wat afleveren en ophalen bij Aik en Dirk. Dacht ik redelijk op tijd (11 uur) weg te gaan bij Aik. Dan was Dirk er nog om ervoor te zorgen dat het evengoed half 1 werd. Niet zo heel laat natuurlijk, alleen wel als je je backpack nog geheel moet inpakken. Gelukkig had ik de weekendfeeling al vroeg te pakken en kon ik om 3 uur met een gerust hart en ingepakte backpack gaan slapen. Wekkertje weer om 7 uur, maar werd om half 5 al uitgerust wakker (echte weekendfeeling dus).

Op het vliegveld nog een voorkeursbehandeling gekregen omdat mijn bagage bij de zelfscan er weinig zin in had om mij te verlaten. De laatste keer kakkaradja? zetten op Nederlandse bodem kreeg ook nog een vreemde wending. Ik opende een deur met een groen vakje, zat daar een kakkende Koreaan: sori sori kak rustig verder. Vliegtuig had een klein half uur vertraging door een paar missende mensen, uiteindelijk niet eens meegekregen of ze er in zaten, maar het vliegtuig steeg na een rondleiding door heel vliegtuighol toch op. Mijn buren (Nls stel van een jaar of 55) spraken direct nadat ze naast me gingen zitten over de gevaren van het vliegen en dat ze blij waren dat ze vlakbij de vleugel zaten (waarom is me nog steeds een raadsel). Al snel werd dit overvleugeld door de mijn duitse overburen. Volgens mij waren de fasten your seatbelts lichtjes nog amper uit en het stoeltje werd gelijk in de achteruit gezet richting mij. De vrouw kroop bij de man op de stoel en ze werden redelijk intiem en door al het gewicht op 1 stoel en ze tegen het raam aanzaten kon ik al snel goed meegenieten. Opeens kreeg het Russische jongetje van een jaar of vier achter mij hier ook lucht van en het leek wel alsof hij mij wilde aansporen om mee te doen, want hij begon tegen mijn stoel aan te kicken. Na een tijdje wat van zeit, maar hij leek aan de stoel te voelen nogal vergeetachtig te zijn. Gelukkig arriveerde vlak daarna mijn eerste vliegtuigmaaltijd: pasta penne spinAzie. Redelijk leuk grapje van KLM. Voordat ik echter kon zeggen pasta penne spi-na-zie ik toch van af (zag er niet heel tastefull uit), liep mevrouw alweer weg zonder mij een vork en lepel aan te bieden (misschien alvast wennen aan het feit dat je daar ook vaker met je handen eet). Gelukkig had ik die binnen een tijdsBestek van 5 minuten toch ontvangen.

Na voet te hebben gezet op moscovitsche bodem, was het eerste wat me te binnen schoot waarom het eigenlijk geen moskoud heette, want dat was het tijdens het stukje buiten lopen zonder jas te hebben meegenomen. Overstap ging vrij prima, alleen werd ik door iemand van het vliegveld in halfbakken Engels naar een andere plek gestuurd. Daar kwam ik niet door de paspoortcontrole en werd ik weer teruggestuurd en zij was natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen bij terugkomst?. Na het lopen naar de gate hoefde ik nog maar 30 minuten te wachten totdat ik weer kon boarden, ideaal. Tijdens de flight naar bangkok zat ik naast een vrij forse Arabier, diegene die in hetzelfde schuitje hebben gezeten weten hoe dat ongeveer gaat. Zeker tijdens het slapen wat bij hem wel lukte en bij mij not.

Bij aankomst in Bangkok werd ik tijdens het ophalen van mijn bagage verblijd door een Nederlandse stem: heeee reiziger. Dit was de Haarlemse girl Ruby Top (voor sommige misschien bekend). Samen de taxi gepakt naar onze ho(s)tels en afgesproken om even een powernappie te doen van 1.5 uur om vervolgens Bangkok te gaan verkennen. Dit liep echter totaal anders aangezien ik door mijn oordoppen mijn wekker niet meer kon horen met als gevolg dat ik 13.5 uur later wakker werd. Ook niet heel vreemd met ongeveer 2 uurtjes slaap in 2 dagen. Gelukkig is er op deze reis alle tijd van de wereld en begin ik nu hopelijk uitgerust aan de rest.

De volgende ochtend begint om 7 uur met de 5-uur durende fietstocht van Co van Kessel. Deze tour is echt een aanrader. Niet de highlights van Bangkok zien, maar juist hoe de locals leven in Chinatown en een paar keer typisch Thais eten proeven. Voordat ik weg ging heb ik nog een aantal keer de vraag gekregen of ik nog ging werken in Azië. Heb toen altijd nee gezegd, maar het heeft welgeteld 1 dag mogen duren of het was alweer raak bij deze workaholic. Ik werd tijdens de tour aangewezen als last man touroperator. Dit hield in dat ik altijd als laatste moest blijven fietsen (en believe me dit is niet heel makkelijk met mensen die zelden op een fiets hebben gezeten en dan ook nog in de chaotische smalle straatjes in Bangkok). Tijdens de tour heb ik de hele tijd lopen zwaaien en wonderwel zwaaide bijna iedereen terug, vriendelijke mensen dus hier. Ik was wel blij dat ik deze tour 's ochtends geboekt had, want het werd aardig hottig deze dag: 33 graden. Elke dag geeft de weersvoorspelling regen aan, maar ik heb nog geen druppel gezien (alleen alcoholische). Nog even illegaal gezwommen bij het zwembad van Ruby en daarna weer terug naar mijn hostel.

Tijdens de wandeling naar mijn hostel nog een aantal keer onderhandeld met tuk tuk mannetjes. Deze mannetjes willen je voor 40 baht (1 eu) niet rechtstreeks naar je hostel brengen, maar wel voor 10 baht via een omweg naar de tourist info guide. Hier wordt je van alles aangesmeerd waar je totaal niet op zit te wachten. De mannetjes krijgen hiervoor weer gratis brandstof. Een taxi is dus een beter plan, deze vallen goed op doordat ze felroze zijn. De taxi's proberen je ook iedere keer een oor aan te naaien en spreken voor geen meter engels. Zelf het woord meter (altijd vragen dat die aan moet) komt niet in hun vocabulaire voor, terwijl ze dit iedere rit horen. Het onderhandelen met de taxichaufs begin ik steeds leuker te vinden ook al gaat het maar over enkele centen (backpacklife). Een ritje van 1.5 km kost hier ongeveer een euro.

Ik sliep de eerste nacht met 3 andere mensen op de kamer, maar die waren toen allemaal verdwenen. Ik zat echt 5 minuten binnen toen er 3 Canadezen de kamer instormden, behalve dat 2 daarvan direct gingen slapen onwijs leuke mensen. Daarna nog wat mensen in mijn hostel ontmoet en besloten om samen uit te gaan bij Khoa San Road. Het is echt niet normaal hoe druk het daar is en om de haverklap word je wat aangeboden waar je maar net van moet houden (denk hierbij aan de pingpongshow en vriendenbandjes met erop I <3 ladyboys). Ohjaa en gefrituurde schorpioenen. Na een aantal keer zei ik tegen die gozer: if you will eat one, i will. Daar hoefde hij geen moment over na te denken dus het was my turn. Redelijk bite, beetje crispy met een lichtelijk aangebrande taste en na lang herkauwen vond ik het geeneens zo verkeerd. Uiteindelijk de nacht afgesloten in het hostel waar onze keycards niet meer werkten op onze deur. Dus we waren (helaas) veroordeeld om nog een borreltje te doen in de living room.

Here hostel is voor de rest echt fantastisch. Er zijn douches waar menig huishouden in NL jaloers op is. Bovendien is er een glijbaan naar beneden en wat ook wel funny is, is dat je bij binnenkomst je schoenen moet uittrekken en iedereen daar op zijn blote voeten loopt. Ik blijf nu nog zeker 1 dag in Bangkok en daarna ga ik of naar Katchanaburi of pak ik de nachttrein naar Chiang Mai. Ik hou jullie op de hoogte en als het zo leuk blijft, hoeven jullie mij nog lang niet terug te verwachten!

Adiosss!